Mede_o,

nie, to nie pierwsza taka próba, zdarzały mi się już wcześniej rymowe, jednak naprawdę rzadko. Bardzo, bardzo się cieszę, że ten skromny eksperyment znalazł Twoje uznanie, dziękuję za bardzo pomocne poprawki - zaraz wprowadzę Pozdrawiam wiosennym tchnieniem

Cudownie! Jak mede_a, doceniam przemyślaną konstrukcję i układ rymów. Choć nie do końca rozgryzłem pierwszą zwrotkę, całość jak najbardziej trzyma się kupy - igraszki z metaforą na naprawdę wysokim poziomie ; D

Kameo,

oczywiście, że się nie gniewam Diabeł, w tym wypadku, tkwi w szczegółach. "Pomóż wspomóż dopomóż wyjątku czuły / odeprzeć tłumne armie reguły" i "kropka nad ypsilonem" to cytaty z tekstów Stachury. W pierwszej strofie chcę więc powiedzieć coś na kształt "jeśli szukasz poezji, choć nawet ona nie uchroni cię przed śmiercią". Dalej egzemplifikuję, gdzie tej poezji znaleźć nie można (a przynajmniej, mnie się nie udało). W ostatniej strofie cytuję niedokładnie Blake'a ("wieczność w godzinie", "nieskończoność światów w ziarnku piasku" ), by skonkludować, że sposobem na znalezienie tych fenomenów może być np. świadomy altruizm.

Mam nadzieję, że rozwiałam choć trochę Twoje wątpliwości Jeśli masz jeszcze jakieś pytania, też bardzo chętnie odpowiem

Pozdrowienia


Konstrukcjo,

ogromnie miło mi Cię gościć Cieszę się bardzo z Twojej opinii, pozdrawiam serdecznie



Edyt.

Spawngamer,

niezupełnie chodziło mi o lenistwo w tworzeniu wynalazków, raczej o to, że każdy wynalazek, poza zaspokajaniem starych, tworzy nowe potrzeby. Szczególnie wyraźnie widać to współcześnie, gdy, zdaniem Zygmunta Baumana, "Kultura (w płynnej nowoczesności) nie ma na celu zaspokajania istniejących pożądań, ale produkowanie nowych."

Dziękuję za komentarz i pozdrawiam

No widzisz Introwerko - taka jestem głupiutka i nieoczytana...

Pięknie mi to wyjaśniłaś, wierzę w to co piszesz. Teraz wiesz otwiera się przede mną

Dziękuję.

Kamea.

Nic mi nie zgrzyta. Bardzo mi sie podoba introwerka w takim wydaniu, chociaż uwielbiam Cię też w twoich fantastycznych gierkach słownych

Zgrabnie, świetnie się czytało, jednak ostatnią zwrotkę bym przemyślał. O ile pierwsze trzy części są oryginalne i spójne warsztatowo, puenta brzmi sztampowo i sztucznie. Nie mniej jednak nie da się przejść obok obrazów jakie kreślisz, jednocześnie koncentrując się na formie.

Pozdrawiam!