Kiedy słońce wzejdzie a klamka zapadnie

Zabawki swe rzucę w strychu ciemny kąt

Trupy schowam w szafie, gdzieś głęboko na dnie

Gdy zapomnę wszystko, wtedy pójdę stąd

Wylezą zmęczone potwory spod łóżek

Drapną zapach pierzyn i wyruszą w świat

Sam im drzwi ogrodu na oścież otworzę

Pełnego kolorów wszystkich przyszłych lat

Wpadnie światło słońca, rozpłyną się cienie

Tych mebli sypialni, co tak szczerza kły

Ustanie stukanie, ucichnie skrzypienie

I pewnie nareszcie będę miewał sny

Odetchnę głęboko aby zrobić krok

Wyjdę na paluszkach nie mówiąc nikomu

Zmrużę oczy w świetle i odwrócę wzrok

Popatrzę raz jeszcze na stare drzwi domu

I wszystko na przestrzał wtedy ze mnie spłynie

I zawrócę wiedząc, że to nie jest błąd

Gdy zapomnę wszystko, wszystko we mnie minie

Nie ja ruszę w drogę, kiedy pójdę stąd