Jeśli chłopak ze wsi ma choć kapkę oleju w głowie ponad te pół kwarty paliwa, co je trwoni na żucie tytoniu, plucie w buty sąsiadowi albo roztrząsanie za oborą, że ten smutek to kobiety, tak, to one – niechybnie wie, kiedy wziąć życie za bary i poszukać szczęścia w wielkim mieście.
U mnie ciut zostało, to wiedziałem - w recesji darowanemu koniowi w tyłek się nie zerka, nawet jeśli jest nadzieja, że brzęczy tam garstka rozżarzonych centów.

***

Mówią, że poniżej czterdziestej pierwszej Broadway śmierdzi gorzej niż zdechły szczur, gorzej niż cokolwiek, nawet ludzkie myśli. Mnie śmierdział tylko wczorajszy kac, a pod nosem dzisiejsza porcja taniej whisky.
- Stop, stop! – Szefowa w amoku. Lewa powieka drga, a pykający Camel w wątrobianych wargach unosi się góra-dół-góra-dół, jak niezdecydowany członek. – Johnny, stop! Johnny do mnie!
Ciapowaty Johnny, pierdoła, nie zdążył nawet zacząć udawać, że jest zupełnie gdzie bądź, gdzie indziej. Potem:
- Myślisz, że nasze dzierlatki muszą tak skakać, jak kąsane przez mendy, którym znudziło się siedzieć na spódnicy i postanowiły sprawdzić, co to srom?
- Srom? Ja? Do ustępu. – Wtedy zrozumiałem, że Johnny, który musiał nosić wąsy, aby być podobnym do samego siebie, bo bez wąsów był podobny zupełnie do nikogo, właśnie stracił tę robotę.
- Myślisz, że nadają się do wodewilu, Johnny?
- Myślę, że nie.
- A ty, Johnny?
- Myślę, że tak.
- A ty, mały... – Wtedy zauważyła mnie, jedynego gościa w barze. – Co myślisz?
- Myślę, że jak pani dobrze przeszuka najniższą szufladę na zapleczu, to może znajdzie się tam nie do końca przerdzewiała brzytwa i lustereczko z kilkoma zasuszonymi zaskórnikami sprzed pierwszej wojny światowej.
- Myślisz?
- Myślę, że mógłbym nauczyć dziewczyny posługiwać się tą brzytwą i wyczyścić lusterko, które trzymać już umieją.
- Myślisz?
- Myślę, że wtedy te dwanaście baksów, które poszłoby na tuzin czystych gaci i maść na gnidy od Chińczyka dwie przecznice dalej, mogłaby pani przeznaczyć na moją wypłatę.

***

Tak dostałem pracę na Broadwayu.