Bardzo klimatyczny wiersz. Jest lirycznie, delikatnie, na miarę życiowego spotkania poety z poetką. Fruwają przenośnie, a wiersz drży ze wzruszenia. Szczególnie podoba mi się druga strofa ze względu na ciekawe wykorzystanie frazeologizmów i nadanie im nowych znaczeń z pięknym metaforycznym efektem.

"zawieszasz głos na zielonych liściach kasztana"- jakie to ładne!

Smutna puenta podkreśla nastrój całości. Świetnie!

- ten wers skojarzył mi się z powieścią M.Rodziewiczówny Czy to zamierzony zabieg Tyrio? Tak wiele może wydarzyć się między ustami a ... wierszem. Można odkryć miłość, swoją tożsamość, swoje przeznaczenie.
Pomimo, że piszesz o popiele, to wierzę w dobre zakończenie tej historii. W to, że spotkanie po drugiej stronie rzeki zakończy się pysznym kęsem, niezwykłym jutrem. Bardzo mi się podoba Twój wiersz, Tyrio.

Muszę przyznać, ze bardzo dobrze się czuje w klimacie Twojego wiersza, a to Twoja zasługa. Jest fajnie, ulotnie, ciekawie. Kupuję i proszę o jeszcze

Przydreptałam tu, bo poczułam swoje klimaty, które już nawet tytuł zasugerował I nie zawiodłam się, bo przez Twoje wersy przemawia nostalgia i tak dobrze nam znane uczucia, gdy piszemy
Podoba mi się nawet notka od autora chciałabym być tym kimś

Pozdrawiam