Zachwyca mnie spójność Twojego pisania w indywidualnej dystynktywności, wyrazistość, esencjonalność i emocyjność. Zawsze odczuwam rozedrganie wersów, ich gęsią skórkę. Malujesz piękne, klimatyczne metafory i stwierdzenie, że "trudność nanoszenia polega na doborze farb", Ciebie nie dotyczy. "Noc zręcznym ściegiem wyciągnęła z powietrza czerń" - śliczne. Smutno, melancholijnie, ale jakże urzekająco. Dziękuję za tę chwilę.

Piękny klimat zamyślenia. jak zwykle w twoich wierszach
Pozdrawiam pati

Niby 'na marginesie', a jednak dotyka sedna, dociera do samego środka. Pięknie budujesz klimat wiersza. Po prostu pieścisz czytelnika słowami, muskając niby przypadkiem, niby 'na marginesie', a tak naprawdę działasz z duzym wyczuciem, jak kochanek, który dobrze wie czego pragnie jego kobieta, a dotykajac zaledwie opuszkami wywołuje niesamowite reakcje. To wielka sztuka. Czuję się dopieszczona po przeczytaniu wiersza, który wychodzi spod Twoich palców. Mam nadzieję, że Cię nie zawstydziłam, bo nie taki miałam zamiar
Pozdrawiam serdecznie.

Z lekka chłodem powiało, rozmazaniem, niewyrazistością. Nie chcemy już pielęgnować nasyconych barw?

Zatopiona w mięcie i jaśminie, odklejam kolejne warstwy na płótnie. Każda ma swoje kolory, jedne są odcieniami drugich. Każda kolejna bardziej wyblakła, bardziej szara... Gdzieś barwy się gubią, trzeba ich szukać, ale jak - skoro deszcz, skoro zimno...
Ale, L-u, i w cieniach jest życie. I kolory. Wiem, że wiesz.

Obrazek ładnie odziany - po Twojemu.

Pozdrawiam ze słońcem, wyrazistym i sycącym barwy.

I ja jestem na wielkie TAK juz nie mam co dodać jak tylko podeprzeć się tym co inni wyżej napisali, piękny wiersz. Pozdrawiam Bosski