całkiem dobry kawałek poezji.
ciekawe przejścia między wersami.
nie mam czego się czepiać.
pozdrawiam.

Wydaje mi się, że wiem, o co chodzi. Gość spotkał kobietę swoich marzeń, która zupełnie nie była w jego typie, ale zauroczyła go tym czymś szczególnym, jedynym: błyskiem, uśmiechem, dotykiem. Potem wybudował dom, zasadził drzewo, spłodził syna. I zaczęło się: płacz, brudne pieluchy, butelki, smoczki, kolejny ząbek, temperatura, pierwsze słowa, raczkowanie i nieodparte zwycięstwo snu nad bliskością. Ale mimo zmęczenia dłonie pod poduszką szukały siebie jak na początku jesiennej znajomości... Chociaż tytuł sugeruje, że kiedyś znajdą czas tylko dla siebie. Wtedy pójdą na spacer parkową alejką wśród spadających liści, usiądą na ławce z wyrytym sercem i będą obserwować skaczącą po gałęziach wiewiórkę.