Witaj

Czytałam już gdzieś indziej, w innym miejscu i czytam teraz i tutaj. Bardzo mi się podoba. Klimaty okołokresowe z cerkiewną muzyką, dziś do tego wszystkiego haftowane obrazy, pięknie zachowany rytm, subtelne rymy i ten nastrój, który towarzyszy podczas wchłaniania słów łagodnie i spokojnie płynących nie do opisania, nie do opowiedzenia.

Ten spokój wydaje się jednak pozorny. Jak cisza. Cisza, w której zastyga wszystko, żeby za chwilę pokazać całą swoją grozę. Cisza, która jest niejako preludium do burzy.

Nie uspokajasz tym wierszem, nie dajesz nadziei na lepsze, a mimo to chce się chłonąć, być z nim, rozmawiać, a nawet tłumaczyć, że to nie tak, że nie można w ten sposób, że nic nie jest takie, jak mogłoby się wydawać.

I tak mi się jeszcze tłucze po głowie, że zmiany są dobre. I jeszcze, że może nie znikamy tak całkiem, że gdzieś we wszechświecie istniejemy jako cząstka, energia, czy jakkolwiek to zwać. Ale to już tak nieco abstrahując od wiersza i obrazów, jakie maluje w głowie i poza nią.

Cudowności

Pozdrowienia

witaj!
mam wrażenie, ze zaglądałeś mi przez ramię jak pisałem ostatni tekst, gdzie użyłem opium /na papierze, oczywiście/ i też jest oddany stan "nieżycia"

wiersz mi się podoba, jednak mam wrażenie, że nie do końca zapanowałeś nad tworzywem, a to za sprawą:

rymu "wyjęte - wycięte";
owe koło /czego/ jest potoczyste;
tu rzuca się inwersja, ale nie tylko - ... ło łzą... łza jest słona i z tym osoleniem też bym pokombinował, by nie opisywać podwójnie

czy koniecznie musi być mnie x 2 w 7 wersie? ten sposób operowania zaimkami zubaża odbiór

"oczy wycięte z drewna" - zastanawia mnie to "wycięcie"; fakt, wycina się drzewo/a, wyrostek, czy coś w pień, i tu właśnie mam obraz zabiegu chirurgicznego i nie wiem, czy o ten kontekst chodzi; jednak wyciąć coś z czegoś bardziej kojarzy się z papierem, suknem...

miałem wątpliwości przy nie wiem na ile "papilarne kwiaty" są celowo i świadomie powołane do życia, czy wyszły niejako "po drodze", ale fajnie obrazują;

muszę tez podjąć temat tytułu, jest obcojęzyczny, tu muszę obnażyć moją nieznajomość wszelkich języków i alergię na mz bezzasadne używanie obco brzmiących terminów, aczkolwiek fonetycznie ładnie dźwięczy, tylko że dla mnie pusto; oczywiście łatwo o tłumaczenie, ale jest ich kilka, no i... regulamin

oczywiście wszystkie uwagi czysto subiektywne pod kątem: jakbym ja to napisał, i nie namawiam do żadnych zmian

pozdrawiam

Treść jest. Prawdopodobnie przenikająca do świadomości i pod. Tylko jak ją odnaleźć i jak ułożyć, skoro obrazy nie przepływają przed oczami? A nie przepływają, bo nawet jak dla mnie, czyli kogoś, kto sam ma z tym problemy, oczywistym jest, że okaleczyłeś rytm totalnie. Nierówna ilość zgłosek w wersach, jakieś średniówki od czapy i całość robi się tak toporna, że nawet jeśli intuicyjnie czuję głębię, to nie mam najmniejszej ochoty przechodzić przez wiersz kolejny raz, żeby jej poszukać. Nawet wysuszony sok mleczny takiego bałaganu nie tłumaczy.

Także, ajm sory, ale nic nie zapamiętałam. No może poza tytułem.