Jak się cieszę, że weszłam w ten obrazek sielski i anielski, pełen tęsknoty i żalu za tym co stracone, co nie mogło się ziścić.. Uwielbiam takie małe tęsknoty, które chowamy w sobie długie lata, by któregoś ranka, południa, wieczoru czy nocy wyfrunęły z nas prosto w niebo .. Rozświetliły je tęsknymi 'gołębiami', które kołują nad głową przez jakiś czas, by znów wrócić do gołębnika.
Ślicznie, eterycznie i lirycznie

Bardzo miły wiersz, przestrzegający nas, czytelników, przed chorobami gardła i możliwymi, wynikającymi stad, powikłaniami. Bo ktoż nie miał w zyciu dziewczyny... E, to jest: anginy. Choć jak się nieco głębiej zastanowić to angina ma żeńskie imię. I gruźlica też.

Nawiązując do słów przedmówczyni powiem, że nie ma co żałować wyzdrowienia. Zdecydowanie nie ma co.

Dziękuję za możliwość doznania uczuć wyższych przy Twoim wodopoju boskiej poezji...

DoCo

Mede_o - mnie się bardzo spodobał, bo jest w nim sporo, a nawet cały w czułości, delikatności, o braniu i dawaniu, ale takim wzajemnym, niewymuszonym, uzupełniającym się, bez podtekstów, ale niebieskie mrzonki, tak już mają, że czasem bardzo i chronicznie mają stan zapalny. Wówczas trza wyciąć, ale z nimi kłopot, bo tak jak te gardłowe, i te niebieskie paskudy lubią odrastać.

Pozdrawiam