Tak, jak słusznie zauważyła mede_a, interesujące.
Jest tylko nicość, nie błoga nirwana, Bóg - srogi starzec w todze, czy też zgraja błądzących dusz, czekająca na kolejną szansę, na życie. Osobiście wolę wariant, ze wszechobecną miłością i wybaczeniem wszelkich win i uczynków, popełnionych za życia, bezkresną dobroć, nie do opisania. Tylko raz udało mi się czegoś takiego doświadczyć i chciałbym, z tą niesamowitą mądrością, kiedyś się połączyć. Wszystkim tego życzę.
Jest jeszcze inna możliwość interpretacyjna - zapadając się/zaglądając w głąb samego siebie, swojej duszy, dostrzegłem, ku przerażeniu, że nie ma tam nic, nie ma nikogo i nigdy nie było.
Pozdrawiam
Zbyszek