Werka, Ty to masz talent do tych rebusów słownych, do szalonego mieszania w tyglu Słowa Polskiego, i nie tylko, bo i wtręty angielskie tu mamy, całość totalnie odlotowa, ale trzyma się czegoś, co nazwałbym "rozumieniem dowolnym" tekstu, bo przeca ja przeczytam go inaczej niż ktoś po mnie i kręci się to wszystka, gra git-ara

Ale podejrzewam też, że za takim maluchem stoją tęgie wysiłki mentalne, bo tak to podać, by miało jednak sens pomimo pozornego abstraktu i freestyle'u to jest sztuka nie lada, a jakby na to nie patrzeć, to każde słowo jest tu nie z przypadku, a z owego zamysłu.
Choć całość sprawia wrażenie fajnej zabawy słowem, może nawet improwizacji, na pewno jest to kawał dobrej roboty, bo i humor jest w tle, i gładko a miło się czyta.

Mistrz Witkacy w grobie klaszcze, bo takie wypasione neologizmy to radość dla jego/mojej artystycznej duszy
Soczyście i bardzo świeżo.
A i lekko nawet.

No to spadam

Najlepsze w tym wszystkim jest to, że nie do końca wiadomo. A jednak widać. Je widać. Ją widać. Nie widać okoliczności przyrody. Ale komu one potrzebne. Mamy sedno. Mamy miejsca wbicia szpilek i zarys sylwetek. I nawet jeśli nigdy nie dowiemy się, co siedziało w głowie autora (czy może były to przypadkowe zwarcia kabelków, owocujące pojedynczymi iskrami), kiedy spisywał nierozłączki, to plamistość przenika różne pory. Skórne.