Mnie się bardzo podoba zwiewność, delikatność malowanych obrazów. Tego typu opisowa liryka nie jest dziś za bardzo w cenie, a szkoda, bo taką lubię. Bardzo udana metafora z odbijającym się w polu zbóż drobinkami nieba - chabrami. Pozostałe obrazy też bardzo ładne. Mamy tylko sugestię do ostatniego: "nadają fale tęsknoty" lub "pulsują falami tęsknoty",- tak mi się wydaje celniej. Ale może tylko mnie, zatem się nie upieram.
Serdeczności.

Ja też będę na tak, ale gdy trochę jeszcze przemyślisz ten wiersz.


A bez inwersji?
- niebo odbiło się w zbożu
jak w stawie -


Muszą być akurat te dość banalne anioły, skoro to taki "przyrodniczy" obrazek?
Sięgnij głębiej do wyobraźni, zaskocz czytelnika.


Następna inwersja.
- lecą wysoko ku górze -


Czyli kolorem zboża i kwiatem. Ale gdyby tak inaczej?
Gdyby samymi bławatkami? Albo beżem i bławatkami, chociaż ten "beż" jest mało obrazowy w tym przypadku. Złotem i bławatkami?
Bo tarcza słonecznika nie potrzebuje dookreśleń - sama gra na wyobraźni.


Może - nadaje na falach tęsknoty?

No to miłego

Chodziło mi o to, by dać "złotem i bławatkami", usuwając "złoto" z tarczy słonecznika.
- a tar­cza sło­necz­ni­ka
na­da­je fa­la­mi tę­sk­no­ty. - ta zwięzłość ma lepszy rytm.

Co do aniołów - wariaci to mało liryczne, a zdobywcy przestworzy zbyt oklepane.
Dmuchawce - żaglówki przestworzy?

Miłego

Ja też nie potraktowałam pytania poważnie, choć w odpowiedzi nie użyłam emotki. Jak widzisz trzeba się lepiej poznać przez teksty i komentarze, żeby rozumieć w pól słowa.
Nie jestem na razie fanką twojej poezji, a także prozy, którą oceniam na przystępną, ale nie porywającą. Jak dotąd najgenialniejszy był "Dziubek" i nadal czekam na coś równie dobrego w Twoim wykonaniu.
Co do niniejszego wiersza, to owszem, jest w nim lekkość i uroda letniej łąki, ale widziałabym te kilka wersów jako podkład do czegoś więcej. Żeby chociaż mucha bzyknęła komara.
Namalowałaś tutaj taki pstryk fotograficzny, jeśli wiesz, co mam na myśli.
Czy moja ocena Cię zadowala?