Dobrze pisać wiersze, zarówno wolne, jak i rymowane, to już nie tylko praca, lecz prawdziwy talent.
Podziwiam Cię, Kamysia.

Serdeczności

ach ta dzisiejsza wirtualna rzeczywistość, wszyscy w niej toną w taki czy w inny sposób, nawet "my" na tym portalu, tracimy, godziny i dni(nie mówię że bezsensu;-) ), ale jednak. takie to czasy, lepiej iść jednak z postępem, niż tkwić w średniowieczu, ale się cieszę, że nie mam facebooka;-) pozdrawiam kamyczku, teraz uciekam, ale jak można to jeszcze tu wrócę świetny wiersz

Już sam tytuł jest bardzo ciekawy, a wiersz na pewno do wielokrotnego zaczytania, bo znaleźć w nim można dużo. Mi najbardziej podoba ją się piaskowe piksele - świetne! Ale napatrzeć nie mogę się na kapitalną przerzutnię, dwukierunkową
Pozdrawiam serdecznie!

Absolutnie zasłużony zwycięzca Zaśrodkowania 10.

Miladoro, mój niedościgniony wzorze pisania wierszy, zawstydzasz tak bardzo, że nie wiem, co powiedzieć ( no i popatrz - rumienię się, jak to jabłuszko z sadu dziadka Wasyla).

Dziękuję w imieniu wiersza i własnym. Serdeczności.


Ajw, dzięki podwójne – za oddany głos i komentarz. Miło mi bardzo.

PoZdrówka.


Aleksander81, ach ta nasza (nie)rzeczywista rzeczywistość – aż chciałoby się sparafrazować "Rodzinę" J. Przybory i J. Wasowskiego:
być w sieci, być w sieci, być w sieci - ach ta sieć,
internet nie cieszy, nie cieszy, gdy jest,
lecz kiedy go nima
samotnyś jak pies.

Dziękuję, pozdrawiam.

Poeta112, wiersz uśmiecha się wdzięcznie.

Serdeczności.


Marukjo, powiem Ci w sekrecie, że też bardzo polubiłam te piaskowe piksele. Miło mi, że zaglądasz i komentujesz.

Pozdrawiam ciepło.


Mike17, ano samo życie. Internet to znak czasu i dobrze, że jest, ale – i tu podzielam Twoje zdanie - nigdy nie zastąpi "krwi i kości”. Z wirtualiozą, jak z każdym skrzywieniem można żyć, zalecany jest tylko umiar w… wirtsurfingu.

Dziękuję, pozdrawiam pięknie.


Mede_o, ogromnie się cieszę, z Twojej w wizyty i wysokiej oceny wiersza.

Kłaniam się wdzięcznie.


Al-szamanko, dziękuję za tak miły odbiór (u)tworu. A facebookową śmietankę na razie popijam małymi łyczkami, bo dużymi jeszcze nie potrafię – to tak, jak ja.

Miłego wieczoru.

Aj i zmyliłaś
Przy czytaniu pierwszej zwrotki myślałam, że to będzie nostalgiczny obrazek z szumem morza w tle...a tu taka niespodzianka
Jeszcze Cię takiej nie czytałam...
Jest bardzo ciekawie
Buziaki Kochana

bardzo mi się podoba ten wiersz, jest taki niebanalny i świeży, a i puenta prawdziwa, choć ograna to w nowym ujęciu. Pozdrawiam ( :

świat wirtualny / o jak fajnie! / życie bez tlenu / jest na offlajnie / widok za oknem / pikseloza / dotyk w taczpadzie / z wirusem 'zgroza' //