bardzo podobają mi się metafory, zabawa słowem, przesłanie, melodyjność

Witaj Ballado.

Masz piękny nick. Bardzo się cieszę że mnie zaballadziłaś Pozdrawiam.


Witaj czytelniku F.

No nie - wiary nie godne! Ty i to z dobrym słowem.....
Jasne że się cieszę. Z każdego komentarza - z tego pozytywnego jednak najbardziej. Pozdro i Dla Ciebie.

Podoba mi się treść, podoba mi się gra słów, a nie zawsze podoba mi się warstwa brzmieniowa, Wiolinku.


Te dwa bezokoliczniki pod rząd niekorzystnie wpadają w ucho. Zaraz po nich jest zresztą następny "słyszeć".

Niekorzystnie też brzmi inwersja w ostatnim wersie:

- moje życie zawsze ma wielkie oczy/moje życie ma zawsze wielkie oczy -

No i Coca ma rację co do powtórzenia "zawsze". Mogłoby go nie być.
Moje życie wciąż ma wielkie oczy?

No to do usłyszenia

A teraz wracamy na ziemię.
Starym dobrym zwyczajem, jak dobrze mówią, to nie ma znaczenia, czy sarkastycznie, czy też nie. Byleby dobrze, ekhm... .
Panie przedmówczynie delikatnie, by nie denerwować autora pokazały ile jest rzeczy do zrobienia w pięćdziesięciu dwóch słowach. Po przeczytaniu potraktowałem, to raczej jako szkic, niż poważną pozycję do rozmowy. Osobiście nie mam ochoty rozbierać bezokoliczników i niemrawego prowadzenia czytelnika przez "otrzaskaną" metaforykę. Dobre jest to, że można odpowiedzieć sobie, podążając za tytułem bardzo wiele, choć słowo pisane jest mi bliższe od eteryczności myślowej wątpliwie się na nim wspierającej. Można to lubić, ale błyszczeć nie błyszczy. Ot takie moje nie widzenie mi się, jeśli wolisz.
Pozdr.

Muszę się wyręczyć opiną coca_monki. Nie grzeszę, bo wiersz jest świetny, a Ona to wyraziła niezwykle trafnie Takiego Wiolina uwielbiam!

Pozdrawiam,

z.