Dobrze, że takie wiersze wciąż powstają. To mnie bardzo cieszy i wzrusza. Ładnie Ci wyszło, Lilah, przejmująco. Szczególnie pierwsza strofa.
Jestem świeżo po lekturze "Dziewcząt z powstania" - zbioru wspomnień uczestniczek - i re - entym - czytaniu niezwykłych "Listów niewysłanych" hrabianki Anny Branickiej - Wolskiej, w której znalazł się opis powstańczego ślubu jej 17 letniej siostry Atki z Leszkiem ( oboje wyszli cało z walki i żyli długo i szczęśliwie), gdzie za suknię ślubną robił biały, lekarski fartuch. Baczyński i Basia Drapczyńska, choć może najsłynniejsza para Powstania 1944, nie byli powstańczym małżeństwem, pobrali się w 1942 roku.
Pozdrawiam.

Milu, mede_o, Apollo,
bardzo Wam dziękuję za chwile, spędzone nad moimi kadrami z powstania i za dobre słowa.
Napisałam te cząstki po obejrzeniu filmu "Powstanie Warszawskie". Muszę przyznać, że chyba nigdy nie czułam się w kinie tak jak podczas oglądania tego filmu - jakbym dotykała czegoś świętego, jakby czas się cofnął... ech, brak mi słów.
Wszystkie kadry filmu były głęboko poruszające, ale mnie te, powyżej opisane, utkwiły w pamięci najbardziej.
Chłopiec był prawdopodobnie w hełmie strażackim (później była jakaś wzmianka w gazecie), ale ja nie byłam pewna, więc niech zostanie jak jest.
Serdecznie Was pozdrawiam

Dziękuję Ci, Wasinko, i miłego weekendu życzę.