Dziękuję, marukjo, za podzielenie się opinią i miłe słowa... Już tłumaczę... Przeczulona przez PP w kwestii inwersji, zrobiłam błąd - powinno być atramentem sympatycznym - czyli takim, którego nie da się normalnie odczytać (bez np. podgrzania) i pozostaje efekt czystej kartki. Mnie ów rekwizyt wydaje się spójny - ściana płaczu -> karteczki z prośbami-> pisane atramentem sympatycznym -> zatem prośby - karteczki rozstrzelane. Co do puenty: pierwotnie (tak nawet poszło do poczekalni) było:
"bądź miłościw, skoro okazałeś się złym Ojcem". Jednakże uznałam, że "gdy będziesz ważył jego winy dołóż po przeciwnej stronie szalki" dostatecznie łączy się składniowo ze "skoro okazałeś się złym Ojcem" i wers wykreśliłam.
Jeszcze raz dziękuję za przystanek i serdecznie pozdrawiam.

Dla mnie to bardzo dobry Ojciec, Wiktorio, bo obdarzył mnie hojnie: cudownymi, mądrymi Rodzicami, którzy umieli wpoić mi moralne zasady i pokazać, gdzie leży granica między dobrem a złem, prawością a nikczemnością, którzy zafundowali mi wspaniałe dzieciństwo, dając poczucie bezpieczeństwa i miłość. Z takim bagażem nader trudno zboczyć z dobrej drogi, trzeba by się naprawdę mocno, mocno starać. I pewnie dlatego, że miałam piękny start, mam wciąż dobre, pomyślne życie. Mój żal, moja pretensja do Opatrzności nie wynika zatem z osobistych doświadczeń.
Ale mój dobry Ojciec nie jest tak szczodry tu - na Ziemi - dla wszystkich. Na marginesie: to kto w takim razie jest winien, że Jaś miał takiego ojca, Wiktorio? Jaś? Zawsze interesował mnie zakres odpowiedzialności człowieka za swoje czyny. Sprawa winy, ale i zasługi. W ogóle szeroko pojęte kwestie etyczne. Stąd ostatni wiersz o wolnej woli i ten dziś.
głęboko wierzę w wyrównanie przez Boga tej niesprawiedliwości, bo w ujęciu ziemskim jest to wielka niesprawiedliwość i w takim kontekście Bóg nie zawsze jest dobrym, miłującym Ojcem.
Piszesz: temat nic odkrywczego. Zgoda. Ale… to nie może być zarzutem, wszak o czym piszą poeci? O miłości, samotności, bólu, stracie, niezrozumieniu, itp. – to są stare, oklepane tematy, ale wciąż otwartą pozostaje kwestia: jak piszą… i to do niej wypadałoby się ustosunkowywać, nie do tego, czy piszący okazał się lirycznym Kolumbem. Mam już sporo lat i od wielu, wielu nie przeczytałam niczego, co w kwestii szeroko pojętego człowieczeństwa okazałoby się dla mnie odkrywcze (ktoś mądry nawet obwieścił już koniec filozofii). Ostatnią była genialna myśl Sołżenicyna: „Aby uczynić zło, człowiek musi najpierw uznać je za dobro albo za rzecz rozumną i zgodną z prawem. Taka już jest, na szczęście, natura człowieka, że dla swoich czynów musi on szukać usprawiedliwienia…” – z czego wyprowadziłam potwierdzenie własnej refleksji, która zawsze gdzieś się we mnie kołatała, o wrodzonej skłonności człowieka do czynienia dobra, o tym, że istota ludzka jest z gruntu dobra, a złą się jedynie w nieodpowiednich warunkach staje.
Trochę ukłuła mnie Twoja uwaga, bo odczytuję w niej swego rodzaju lekceważenie: „kurde znów widzę Boga w wierszu”. A dlaczego nie? Pisanie o smażeniu powideł jest stosowniejszą rzeczą?
Ale dziękuję z serca za opinię. Każdą szanuję i cenię.

Amso – napisałam już odpowiedź Wiktorii, gdy przeczytałam Twój komentarz. Tak – to ten kiczowaty wiersz. Nie będę powtarzać myśli, bo wydaje mi się, że odpowiedziałam i na Twoje wątpliwości. Dziękuję Ci serdecznie za poczytanie i opinię.

Mede_o - odpowiedziałaś, rozumiem że "skoro" jest bardziej wyrażeniem myśli doświadczonego przez los człowieka, niż stwierdzeniem osobistym poety.

Pozdrawiam

bardzo dobrze napisany wiersz - jak dla mnie, rzecz jasna. dzieciństwo przemielone w mąkę na zakalec i ta ściana płaczu, karteczki. widać, że dopieszczałaś w najdrobniejszym szczególe.
szacun

Adelo - dziękuję za dobre słowo, poświęcony czas i propozycje. Z miejsca kasuję "przyszły", nad resztą podumam. Atrament sympatyczny tłumaczyłam już wyżej.

Lilah - cieszy mnie Twój tak miły odbiór. Dziękuję.

Rozumiem, odebrałam wiersz "po swojemu".
Licytować się, na lepsze pojęcie o tym co jest zbędne w wierszu nie zamierzam, po prostu wyrażam swoją opinię. Przekona Cię, to może jakoś skorzystasz, nie to trudno.
Pozdrawiam.

Dziękuję serdecznie, Franco, za poświęcony czas.