Apollo, Lilah - dziękuję serdecznie za tak miłą opinię.

Dużo słów, a nieprzegadany. Jakbym chciał tak pisać, o rany!
Zostawiam więc tylko ślad, słowa innych wystarczą za świat. Pozdrawiam

ApisTaur - ojej, aż się zapłoniłam Dzięki serdeczne.

aleksandrze - samo życie Cieszy mnie, że wiersz ma też dla Ciebie walor edukacyjny. Każdy sposób na bogacenie języka jest dobry, również Google.

Pozdrowienia dla obu Panów.

Dziękuję, Wiktorio, za komentarz. W sumie jestem dość "początkująca", wciąż szukam swego miejsca w liryce, więc próbuję różnych form wyrazu. Powiem, że w takiej poczułam się bardzo dobrze. Czy tak się dziś pisze? Jak widać na PP - najróżniej
Serdeczności.

Ja też jestem w takim wieku, co to "już nie spojrzy na mnie junior ni harcerzyk", ale dopiero niecały rok temu zajęłam się systematyczniej pisaniem. To niewątpliwa zasługa PP. Również treść dla mnie jest najważniejsza. Gdy nie rozumiem przekazu - żadna forma mnie nie zachwyci. Lubię i na biało, i z rymem, i w regularnych strofach, i tak bardziej narracyjnie, na smutno, na wesoło, poważnie i nie. Szybko się nudzę, więc różnorodność
Ukłony serdeczne, Wiktorio.

Jakbym czytał klasyków i to nie kit.
Dałaś tu całą siebie i to się czuje, bo tak pisać można tylko z serca.

Franco - dziękuję uprzejmie za uwagi.

Bosski - jak miło ....

Dziękuję Vanillivi za komentarz. Coś, co zdaje się nam bełkotem - albo nim jest naprawdę, albo tylko po prostu nam się takim wydaje, bo brak nam kwalifikacji, by ów "bełkot" zrozumieć. Zatem sądzę, iż należałoby być nieco ostrożniejszym w formułowaniu tego typu opinii, a przynajmniej poprzeć je przykładem.

Mylisz się. Lubię krytykę, ale merytoryczną, a nie opartą na własnym „widzimisie”, nie mającą umocowania w poetyce, gramatyce, ortografii. Jeśli ktoś wskaże mi ewidentny błąd – dziękuję i poprawiam. Ale tzw. wrażeniowych, ogólnikowych nie przyjmuję, bo co mam z nimi niby zrobić? Dla Ciebie bełkotem ( czyli jak podaje słownik : pozbawioną sensu wypowiedzią) jest: „strzelisty akt bezsilnej złości”. Zapoznaj się zatem z definicją aktu strzelistego: to prośba do Boga - w kontekście wiersza, który otwiera się kłótnią między kochankami/ małżonkami, jest prośbą, aby coś złego stało się z pe-elką. Kiedy nie dają rady wyprowadzić z równowagi pe- elekę inne słowa, pada na koniec ordynarne złorzeczenie. I to przekleństwo jest kulminacją bezsilnej złości na swoją niemoc, na niemożność dotknięcia JUŻ adwersarza, bo zobojętniał.
A skoro jedziemy osobiście… Ja nie umiem przyjąć krytyki, z kolei naprawdę trudno jest przyjmować Twoje uwagi, nie tylko ze względu na małą merytoryczność, bo nie wskazujesz ewidentnych błędów, a piszesz zawsze jedynie o swoich wrażeniach, że przegadane, że za bogato, itp. ogólniki. Już Ci napisałam bez złośliwości i powtórzę: A dlaczegoż Twoje pojęcie o tym, co jest zbędne w wierszu, a co nie – miałoby być lepsze od mojego? No dlaczego? Zawsze formułujesz swoje sądy tak – jakbyś była ostatnią i jedyną wyrocznią w ocenie czyjegoś wiersza ( szczególnie lubisz wypowiadać się o moich i ajw). Mówisz o swojej delikatnej krytyce… Jestem fachowo przygotowana do interpretacji wierszy i kupę swojego życia na tym spędziłam. Ale nigdy, NIGDY – nawet u początkującego, mało sprawnego językowo poety, nie ośmieliłabym się użyć sformułowania, iż to bełkot. Można krytycznie napisać o czyimś tekście – ale kultura wymaga, by robić to delikatnie, subtelnie. Chyba, że nasz język zaprogramowaliśmy już na stałe na brak taktu.

Kończę dyskusję, która niczego nie wnosi. A za co dostałam ostrzeżenie - to nie masz zielonego pojęcia. Nie dotyczyło ono kłótni pod wierszami; ani moimi, ani czyimiś.

Dziwi mnie, że skoro uważasz, iż nie umiem przyjąć krytyki i korzystać z Twoich niezwykle merytorycznych rad - po co ich mi udzielasz, tym bardziej, że tak rzadko bywasz na PP...
I to by było na tyle.

Dziękuję, viktorio12, za piękny komentarz