Dobry tekst. Uparłaś się na taką wojenną tematykę, ale muszę powiedzieć, że Ci służy. Dobrze Ci te ostatnie teksty wychodzą. Ten również.

kobiece ujęcie powstania warszawskiego - jeszcze raz polecam "Budowałam barykadę" Anny Świrszczyńskiej
pozdrawiam

Podobało mi się do dwóch ostatnich linijek, które, mam wrażenie, zbyt doniosłe. Krótkość wykonania sprawdziła się świetnie w "Zapomnianych bohaterach" - była dodatkowym atutem. Tutaj raczej nie posłużyła.
pozdrowionka

Witam

Wezmę dziś na "warsztat" kolejną miniaturkę z cyklu... I napiszę od razu, co mi nie pasuje. A są to dwie rzeczy: pierwsza - "dziurawe w dodatku", napisałbym: "w dodatku dziurawe"; druga - zakończenie (od słów: "Poszedł z pięściami [...]".

A teraz szczegółowo: Odnośnie uwagi nr 1: Jeżeli przestawiony szyk jest wyrazem stylizacji, przydałoby się zastosować stylizację w całym tekście. Inaczej ten "rodzynek" brzmi trochę niezręcznie. Odnośnie uwagi nr 2: zbyt patetycznie, przez co pretensjonalnie. Z prostego, prozaicznego opisu robi się nagle coś na kształt patriotycznego wiersza. Fragment o walczeniu pięściami z czołgami ma dla mnie ujemne konotacje (z nadużywanym w okresie PRL-u mitem o polskich kawalerzystach, którzy poszli z szablami na niemieckie czołgi we wrześniu 1939). Negatywne odczucie bierze się u mnie zapewne nie tyle z powodu treści (bo rzeczywiście - Powstańcy byli bardzo źle uzbrojeni), ile właśnie z powodu zastosowanego stylu. Bo jest w tym końcowym fragmencie dużo prawdy (a nawet: sama prawda), ale forma, w jaką ta prawda została ujęta, nie jest zbyt "szczęśliwa" (wg mnie, jeśli o formę chodzi, broni się tu jedynie fragment: "Nie oglądał się za siebie. Czuł się dorosły.".

Dla mnie powyższa miniaturka jest najsłabsza z trzech zaprezentowanych. Ale to są, rzecz jasna, moje indywidualne odczucia, które tu szczerze wyraziłem.

Pozdrawiam

PS: Trochę mi ten komentarz zawiły wyszedł...
PS2: Bardzo podoba mi się tematyka, jaką poruszasz w swoich pracach.

Witam

Zaczytuję siebie, będzie łatwiej: "Jeżeli przestawiony szyk jest wyrazem stylizacji, przydałoby się zastosować stylizację w całym tekście." - Wynika z tego, że ja nie mam nic przeciwko stylizacji, tylko: patrz cytowany fragment. Tak mi się przynajmniej wydaje... Że stylizacja jest tylko w tym jednym, przytoczonym przeze mnie w poprzednim komentarzu fragmencie. Jeżeli się mylę - wycofam się w tej kwestii [Przyznaję, że, poza Dziełem M. Białoszewskiego, nie czytałem chyba żadnych pamiętników z Powstania Warszawskiego, a ustne relacje świadków jakoś pod względem formy umknęły mojej uwadze (Przy okazji: Czy mogłabyś coś polecić?)]

"Ciesze sie, ze chociaz tematyka Ci sie podoba smiley" - Nie tylko: podoba mi się także pierwsza część oraz 3. wers od dołu Komentowałem jednak Dzieło jako całość.

A tak jeszcze, Swirszczynska czytalam wiele razy, choc nie lubie jej stylu. Czytalam ze wzgledu na sama tematyke.