Lilu, twoja wersja o niebo lepsza, dopieszczona, widać gładzenie słów, nadawanie im piękna, bo tak to już jest z przekładami, że nigdy nie wolno oddawać ich w 100% dosłownie, bo język od języka różny, a nasz tak bogaty, że tłumaczenie np. z angielskiego trza odpowiednio opracować.

Ładnie wyszło, choć sam wiersz w swej smutnej liryce niewesoły...
Prosty, czytelny, trafiający, chociaż do końca nie wiemy i się nie dowiemy, czym ta scenka tak naprawdę była: czy traktować ją dosłownie, czy też to jakaś przenośnia.

Lubię twoje przekłady i twoje pisanie.
Choć sam poetą nie jestem, smakuje mi dobra poezja, wszak nie trzeba być wytrawnym kucharzem, by być smakoszem, czyż nie?
Poczułem wiersz, działa on na wyobraźnię, i coś na kształt smutku, który czai się między wersami.

To rosnę z dumy, Milu. Co do rymu wewnętrznego, to muszę przyznać, że nawet nie podejmowałam próby jego zachowania, raczej karkołomne przedsięwzięcie. Skupiłam się nad tym, żeby sensownie oddać treść wiersza.
Dziękuję. Miłego wieczoru


Bardzo mnie cieszy Twoja opinia, mike.
Dzięki wielkie. Pozdrowienia łączę



Takich słów się nie spodziewałam, Fabulario. Zwyczajnie pękam z dumy.
Dziękuję i pozdrawiam serdecznie