Rozumiem, że peelka ubolewa nad utratą przeszłości, nie akceptując tego, co jest teraz. Chciałaby napisać ciąg dalszy, a tu ani w ząb, bo zdarzyło się coś, co sprawiło, że wymazała to z pamięci, może z życia. Wciąż wierzy w realność tego co było, a obecna sytuacja ją nie cieszy.

Ale po co tęsknić za czymś, czego już nie ma? Skoro odeszło, to znaczy, że z jakiegoś powodu. Chociażby po to, aby zrobić miejsce dla czegoś lepszego, czego ona jeszcze nie widzi.

Wspomnienia, tęsknota za tym, czego nie ma, choć wydawało się dobre. Widać nie było dobre.
Filozofuje tu trochę, ale tak czuję ten wiersz.

Podoba mi się stwierdzenie: wiara jest przekonaniem, zgadza się, bo w przekonania się wierzy.

Ale bardziej podoba mi się to, co wyczytałam między wersami, niż same wersy. Choć niekoniecznie słusznie wyczytałam. To tylko mój subiektywny odbiór.

Pozdrawiam