No tak! - odpowiadam

Wprowadziłaś niesamowity nastrój i ten zapach wczorajszego snu...
Przyjemnie na tej podusi, mimo tylu zbędnych myśli kłębiących się nieopodal.

Pozdrawiam

Świetna, znakomicie napisana miniatura.
P.S. Jak będzie ten bal to mi powiedz, też lecę.

Witaj
Kuszący to bal (choć zagrychy tu nie widzę!), ale odpoczynku to on nie zapewni, co najwyżej zapomnienie
Ale jak tu o zapomnienie się starać, gdy błękitny glob przy każdej kolejce przez dno kielonka widać?
I muzyka w tle jakiś spokojny, spowalniający, kołyszący blues lub jazz...
Kiedy odlot?

Sz

Figiel
"w norze wyścielonej sianem"
Uwaga warsztatowa - siana się nie ściele.
Dobra miniatura, z byle jakim zakończeniem. Temat bardzo interesujący. Zapowiadało się nieźle, a tu nic, nul, zero. I astralna wyliczanka w niczym tego nie zmienia, nie pomaga. Duże zaskoczenie dla czytelnika, który oczekiwał, że traktuje się go poważnie. Szkoda.
Chyba, że cała miniatura została napisana tylko po to, aby usprawiedliwić tytuł.

Dziękuję wszystkim za obecność pod tekstem, cenne uwagi oraz zgłoszenia chęci do lotu

Dobra Cobro

Masz racje, rzeczywistość bierze w niewolę. Zgadzam się, też że nie ma co marudzić, że było lepiej, a teraz to już będzie tylko gorzej. Ale zobacz, co zdrowe społeczeństwo, ukierunkowane na sukces robi z ludźmi wykluczonymi, czy gorzej dostosowanymi. Przypina łatkę nieudacznika i najchętniej wysłałoby ich w kosmos, żeby do dołu prężnej gospodarki nie ciągnęli. No i zawsze zostaje więcej dóbr do podziału.

Dzięki za obecność

zrekapitulowana
też sądzę, że mogłoby być ciekawie. Nowe miejsce, nowe perspektywy i jeszcze bal inauguracyjny. Smacznie przespanych nocy życzę

Mike,
bój się Boga, tydzień! Smutne myśli doły i lęki - to mały pikuś. Podobno po trzech bezsennych nocach występują omamy wzrokowe i słuchowe, jakieś siostry zakonne nie sypiały, by mieć objawienia. No, chyba że objawi się jaki fajny tekst, to chyba wtedy warto
Powiadasz, że trzeba się nie dawać - jasne! Bo czasem bywa tak przewrotnie, że patowa sytuacja w gruncie rzeczy wymusza marsz naprzód.
Dzięki za ocenę i obecność

Brat Pianisty
dzięki za miłe słowa. W kwestii P.S. - załatwione!

Miladoro,
sądzisz, że na powtórzeniu ziemskiego burdelu by się skończyło? A może nie? Oni mają wspólne doświadczenia, a nic tak nie łączy jak niedola, to co niezałatwione pozostaje na ziemi, czyste konto i perspektywy zagospodarowania raju. Prawie raju. I jeszcze bal z optymistycznymi toastami

Dziękuję za czas poświęcony na wskazanie błędów.

Jak mi Wasinka dała wycisk pod „Koncertem na dąb i olchę” w kwestii brzmieniowego nachodzenia sylab i jak się pociłam z poprawą, bo wyprostowałam nachodzenie, a wyskakiwało powtórzenie i w końcu słów mi w tekście zbrakło ( i nie tylko), starałam się pilnować, ale też chyba kiepsko, bo policzek przy powłoczce i ciało spoczywające w spokoju, to raczej chyba nadal coś nie tak.
No, i teraz jeszcze rymy doszły. Chyba jestem nierozgarnięta jak kupa liści, bo poza tymi, które wytłuściłaś, pozostałych w pozostałych dwóch przypadkach ich nie widzę. Gapię się w te ramki z cytatami , oglądam słowa, słucham brzmienia i ni cholery nie potrafię rymów dostrzec, chociaż bardzo chcę. Popsociłam na tekście w zakresie zmian, ale nie dlatego, że rozumiem, tylko żeby brzmiało inaczej. Gdyby się dało mi to niczym „inteligentnej inaczej” wyjaśnić, byłabym wdzięczna.
Z księżycem motałam się w trakcie pisania, no, bo przecież wielka litera występuje w znaczeniu terminów astronomicznych, a skoro właśnie zamierzam towarzystwo wysłać na odległe ciało niebieskie, to tak mi się… Za dużo nasłuchałam się o wszelkiej poprawności z telewizora . Ale masz rację, nie w tym znaczeniu. To jest na razie zwykły księżyc.
Bezsenni wielka literą. No, cóż to miało być celowym zabiegiem, nazwą konkretnego zbioru osób. Ale z różnych względów faktycznie wygląda bezzasadnie.
Jeszcze raz dziękuję

Szuirad

cóż za miła niespodzianka! Witam w skromnych progach.
No fakt. Z zagrychą kicha, ale da się załatwić. Kieliszki ciemne też, globu widać nie będzie, a muza - obowiązkowo, szczególnie blues. Info o starcie gdzieś na PP zawiśnie

wiktoria

dawaj, dawaj! Im nas więcej, tym weselej! Cieszę się, że rozwiązanie przypadło do gustu, co akcesem z wykrzyknikiem zgłosiłaś.

sergiusz45,

Istotnie siana się nie ściele, ale myślę, że sianem się wyścieła (wyściółka, podściółka). Rozumiem, że widziałbyś "wysłanym sianem", ale to mi się bliższe wysłania listu wydało. Rzecz prosta, do sprawdzenia.
Nic sergiuszu nie poradzę na to, że zawiodłam Twoje oczekiwania, a jeszcze mniej na poczucie bycia potraktowanym niepoważnie. Uważasz, że napisałam ten tekst celowo, by wywołać Twój dyskomfort? Mam też nieco odmienne zdanie - to jest kiepsko poprowadzona miniatura, z potencjalnie dobrym zakończeniem, gdybym nie spaliła całej reszty. Skąd wiem? Z komentarzy innych Czytelników, gdy tylko pojawiły się pierwsze.

przyrodo,
w zakresie Twojego zarzutu odpowiedziałam już sergiuszowi45. Zgadzam się. potencjał miniatury zdechł, ale nie z powodu samego kosmosu, ile nie nazbyt jasnej drogi do niego. Bo tu nijak nie chodziło o personalną samotność, ani o jej pranie. Narrator pierwszoosbowy wydawał się tu najbardziej wiarygodny, pomimo możliwości błędnych konotacji, których pewnie by nie było, gdybym lepiej przemyślała co wkładam w jego usta, w którym momencie, dała przekaz kim są bezsenni, dlaczego są nieudacznikami oraz skąd ten kosmos. Tak mi się przynajmniej wydaje. A wyszedł jęk, że rachunki i w ogóle be. Ot, tyle. W każdym razie dziękuję i Tobie i sergiuszowi za potwierdzenie moich wniosków.

A mnie podoba się ta mała całość wraz z jej "byle jakim zakończeniem".
Bo pasuje mi ono do wszystkiego, co przed nim.
A najśmieszniejsze, że jako osoba z problemami zasypiania, spania, nocnego łazikowania, nocnego wyobrażania sobie, doskonale się z tekstem identyfikuję.
I często tak jest, że przychodzi moment, w którym ciężar myśli wywraca się nagle na drugą stronę i jedynym ratunkiem jest absurd.
A pomysł z balem na na surowych skałach Mons Hadely Delta bardzo mi odpowiada.
Będę musiała wymyślić coś podobnego przy najbliższej okazji.
Pośmieję się i może zasnę
Bo nic tak dobrze nie robi na zdrowy sen jak luz.
Tylko trzeba wiedzieć jak go sobie spreparować.

Fajna miniatura.

Pozdrawiam

Przyłączyłabym się chętnie do takiej imprezki, ale pod warunkiem, że mogłabym wrócić na podusię, chociażby po to, żeby leczyć kaca.
Też miewam bezsenne noce, wtedy myśli są jak kamienie i to wcale nie księżycowe. Ułożyłaś je w kopiec, spod którego trudno byłoby się wygrzebać, gdyby nie odlotowy pomysł, zmieniający tor lotu.
Mimo tych przebrzydłych rachunków do zapłacenia i zapachu samotności, który nie daję się sprać (cudo!) powiało optymizmem. Odrobina wyobraźni potrafi wyciągnąć człowieka z czarnej dziury niemocy. I to chodzi!

Gratuluję pomysłu, Figielko.

Gdzieś się kiedyś wszyscy spotkamy...

Przypominają mi się ostatnie słowa z "Gladiatora": "Wkrótce się spotkamy... ale jeszcze nie teraz". Ileż to myśli powstało autorstwa tych bezsennych, ileż poematów, powieści, autobiografii. Można by mnożyć i mnożyć, a i tak na końcu wyjdzie symbol nieskończoności. Z toastem tak samo.

Wnikliwe studium to to nie jest i dobrze, jako że chyba nie ma potrzeby specjalne się zagłębiać w temat. Delikatny szkic, zarys, fragment. Jeden z tych tekstów, który bardziej niż do odpowiedzi zmusza do szukania pytań.

Pozdrawiam

Figiel - zaintrygowana erratą, zajrzałam do tekstu korygowanego. Bardzo mi się dziwnie zrobiło. Wspomniałam czas odległy, chociaż tak niedawny. I przypomniałam sobie bezsenne noce, strach i poczucie, że wszystko umyka obok mnie, a ja stoję obok i nie mogę wejść w nurt teraźniejszości, gdyż ciągle spycha mnie odpływ błędów przeszłości. Nie mam pojęcia jak to przetrwałam. Wyszłam na brzeg poobijana, zmieniona, a może taka sama, tyle że z wiedzą o samotności przypisaną do życia. Teraz już ją lubię, ale moment kiedy sobie ją uświadomiłam jest zawsze ze mną. Dopiero wówczas poznałam, jak trudno jest wytrwać i jak nie wiele można uczynić dla drugiej osoby, ale to nie wiele, bywa dla niej wszystkim, czego potrzebuje. Porywamy się na wielkie, heroiczne czyny, a wystarczy po prostu poświęcić komuś czas, dać znać, że pamiętamy, że jesteśmy chętni pobyć, pogadać, popłakać, wysłuchać.

Pozdrawiam