Tak, jest fajnie. Zaczyna się mocnym akcentem, a kończy, jak opadający jesienny liść.

Jeśli mogę coś zasugerować odnośnie ostatnich dwóch wersów:



Taka moja subiektywna sugestia.

Pozdrawiam

Tak solidne barchanowe galoty byłyby tu mile widziane, bo zimą, a nawet jesienią może przewiać podwozie, i co wtedy?

A mnie się końcówka podoba, bo wnosi coś ze sobą.
Idzie coś tam, a więc szykujta się ludzie!
Nie wiemy, co, a więc tym bardziej jest zagadkowo.

Tak to łapię.
A w ogóle dla mnie, jak idzie jesień, to jakby coś fajnego, mojego.

I tak końcówkę widzę.

Dziękuję wszystkim za wizytę

Inkaa cieszę się, że choć początek Ci podszedł. A końcówka... zależy kto ma jaki stosunek do nieuniknionego. Mnie ta jesień aż w głowie krzyczy.

Wiktoria dzięki za spojrzenie i propozycję zmiany. Całkiem mi ona do gustu przypadła, bo mówiąc szczerze zastanawiałam się nad wywaleniem tego wersu. Z Twoją zmianą brzmi nawet bardziej po mojemu. Muszę jeszcze przemaglować, ale chyba kupię .

Ajw masz rację. To o taką jesień chodzi + wszystko co chciane lub niechciane, ale nieuniknione. Co do puenty, to jak pisałam Ince - dla mnie jest mocna, bo do peelki w końcu dociera, że się nie wywinie

Mike17 - Bardzo podoba mi się Twoje spojrzenie. Miałam nadzieję, że pod pozorną łagodnością ostatniego stwierdzenia będzie wyczuwalne drugie dno z lekką nutką złowrogiego ostrzeżenia.
A barchanowe galoty faktycznie czasem mogą się przydać.

Msh - przypomniałeś mi, jak "za studenta" należałam do grupki popalającej i jak usłyszeliśmy w radio, że "dziś Międzynarodowy Dzień Bez Papierosa" - wszyscy zakrzyknęliśmy razem: "Właśnie! Fajek nie kupiliśmy!" Kawałek kursywą jest również mój, ale wyróżniłam go, bo leci sobie jakby linią równoległą do głównej myśli. Cieszę się, że odebrałeś ją pozytywnie.

Jeszcze raz dziękuję wszystkim za ślad.
A tak na naprawdę, to bardzo lubię jesień (przynajmniej tą dosłowną).

Dzięki Antku za komentarz, cieszę się, z pozytywnego odbioru wypocin. Moją działką jest proza, ale czasem lubię poromansować z ciemną stoną mocy. A marudzenie musi być! Toć na niezadowoleniu ze stanu rzeczy wszelki postęp zbudowany .

Antku, ale ja z tych co cenią w prozie minimalizm. Zwykle raczej się słownie nie onanizuję . No chyba, że trzeba.

Drogi Antku!
Niniejszym ogłaszam Cię bohaterem miesiąca. Wiesz w ilu miejscach to było publikowane?
I nikt nigdzie nie zwrócił uwagi... A sama autorka szczyci się tym, że rzadko z ortami romansuje...

Dozgonniem wdzięczna