Niezauważona - julusia10p
A A A
Byłam, ktoś powołał mnie ta ten świat. Żyłam, bo ktoś, gdzieś tak chcial... ciągle balam się swojego zdania... Byłam, jak lalka, jak pajacyk ciągany za sznurki... Chodziłam do szkoły, uczylam się, czasem nawet się uśmiechałam i choć zdarzało się to tak rzadko, nikt tego nie zauważał. Nikt nie zwracal uwagi na dziewczynę w warkoczykach... Nikt, nie widział czy płakałam, czy się śmiałam. W trudnych chwilach bylam tak samotna, że... nawet tego nie zauważalam. Nie potrzebowałam kolegów, przyjaciółek, chłopaka..., a może potrzebowałam, tylko nie chcialam dopuścić do siebie tej myśli? nie wiem...
Uciekał dzień za dniem, a ja wciąż pozostawałam taka sama: smutna, smętna i niedostępna... Czasem wydawało mi się, że moje życie nie ma sensu, jednak zawsze, gdy nad tym myślałam, dochodziłam do tego samego wniosku "przecież Bóg chce żebym żyla, kiedyś coś się zmieni..." i łudziłam się tak tą nadzieją. Byłam szarą myszką w szkole.
W domu z resztą też..., ale do czasu. Do czasu, kiedy wreszcie zostawałam sama... Wtedy włączałam muzykę i tańczyłam. Kochałam to robić. I nikt, doslownie nikt, nigdy nie domyśliłby się co tańczę...
Tańczyłam Hip-Hop! Dziwne co? Też tak myślę. Kiedy tańczyłam, byłam pewną siebie, zbuntowaną nastolatką, która kocha flirtować, robi groźne miny i jest odważna. Wie czego chce. Jednak kiedy kończyła się piosenka lub ktoś wchodził do domu, stawałam się znowu milczącą, skrytą dziewczynką z warkoczykami...
Podobał mi się jeden chłopak... Tak, był cudowny... To znaczy z wyglądu, bo ja nigdy nie podeszłam i nie zagadałam do niego... On też mnie nie zauważał. Był tak przystojny, że mógl mieć każdą dziewczynę i co? raptem zainteresowałby się brzudulą z IIb? TO NIEREALNE! Tak wtedy myślałam...
Powiem nawet, że do pewnego czasu było mi w tej samotności dobrze, ale w pewnych momentach w życiu chciałam się do kogoś przytulić, porozmawiać z kimś, wypłakać się... Nie miałam takiej osoby i to chyba bolało mnie najbardziej. Codziennie wychodząc z domu obiecywałam sobie, że ten dzień będzie inny, że pokażę swoją twarz, ale kiedy przekraczałam próg gimnazjum, cała odwaga i mobilizacja mijała...
Pewnego dnia podeszła do mnie Martyna- koleżanka z klasy i zapytała, czy mogłabym jej wytłumaczyć zadanie z matematyki. Strasznie sie ucieszylam! Euforia opanowała moje serce, ale z racji tego, że nigdy nie potrafiłam okazywać uczuć, odpowiedziałam tylko "oczywiście".
Martyna po skończonej "lekcji" mojego nauczania podziekowala mi i odeszła. Myślałam wtedy, że znów będe musiała czekać 14 lat aż ktoś znowu poprosi mnie o "wytłumaczenie pracy domowej"... Ale tak nie było. Od tamtej pory Martyna mówiła mi "cześć" i rozmawiała ze mną na przerwach. Ja tłumaczyłam jej matmę, a ona dziękowala. I pewnego dnia, ku wielkiemu mojemu zdziwieniu moja "uczennica" poprosiła mnie bym z nią usiadła w ławce! Pomyślałam, że śnię! Przetarłam oczy i dyskretnie uszczypnęłam się w rękę, ale ona nie zniknęła. Stała przede mną z uśmiechem na twarzy. Odpowiedziałam "oczywiście".
I tak się zaczęła nasza przyjaźń. Mytka, bo takie dałam jej przezwisko bardzo mnie polubiła. Mi było przykro, że koledzy się z niej śmieją przeze mnie, ale ona się tym nie przejmowałai mówiła tylko tyle:
-ONI TEŻ ZROZUMIEJĄ I ODKRYJĄ W TOBIE PIĘKNO. TO TYLKO KWESTIA CZASU.
Te słowa towarzyszyły mi zawsze.
Kiedyś otworzyłam się przed nią i powiedziałam o skrytej sympatii do Artura... Ona namawiała mnie, żebym podeszła i zagadała, ale ja wolałam patrzeć. Tylko patrzeć. Mytka zapytała mnie któregoś dnia:
- W czym idziesz na dysko błysko?
- Na co? - odpowiedzialam.
- No na dyskotekę. Tylko nie mów, że o niczym nie wiesz...
- Nie wiem! - powiedzialam - a nawet jakbym wiedział to co z tego? Przecież nie pójdę!
- Pójdziesz, pójdziesz - i poklepując mnie po ramieniu Mycia uśmiechnęła się...
Zadzwonił dzwonek i poszliśmy do klasy.
Martyna powiedziała, że tego dnia zabłysnę! Nie rozumiałam o co jej chodzi, ale rodzice pozwolili mi nocować tego dnia (kiedy była dyskoteka) u Mytki. Wiedzialam, że nie puściliby mnie, więc musiałam kłamać. Tata podwiózł mnie pod dom przyjaciółki. Ona przywitała się ze mną i pokazala mi strój w którym mam iść na "dysko-błysko"...Czarne, szerokie spodnie bojówki, bluzka z dużym dekoldem i ogromną czaszką na plecach, czarne adidasy i do tego opaska z czachą na rękę! "NIE WŁOŻE TEGO, NIE ZROBIĘ Z SIEBIE IDIOTKI!" Ale Miki oczywiście nic nie robila sobie z mojego szlochania i wciskała na mnie kolejno, poszczególne części garderoby. W tym stroju wyglądałam jak rasowa tancerka Hip-Hop-u. Moje kasztanowe warkocze zamienły się w sterczące od lakieru do wlosów "strąki". Potem ostry makijaż, czarne okulary, wysiepana bluza i:
-gotowe!!! - krzyknęła psiapsióła.
Spojrzałam lustro i nie poznałam siebie! Wyglądałam dokładnie tak, jak zawsze chciałam wyglądać i czułam się znakomicie! Umowa była taka. Żeby nikt mnie nie rozpoznał, miałam mówić, że jestem siostrą Miki (cioteczną). Tylko pod takim warunkiem mogłam tam pójść! I poszłam, a właściwie pojechałam z ojcem Martynki. Nawet on mnie nie poznał.
Zajechaliśmy pod szkołę. Wysiadłam i razem z Mytką weszłyśmy na salę. Kupiłyśmy napoje i poszłyśmy potańczyć. Tańczyłyśmy w kółeczku, ze wszystkimi i raptem nieznana mi dotąd siła (na skutek dopłynięcia do moich uszu ulubionej piosenki) popchnęła mnie w środek kółka. Zaczęlam tańczyć! Zamknęłam oczy i poprostu waliłam takie pokazy, że poezja poprostu! Kółko zrobiło się większe, bo każdy chciał mnie zobaczyć. Byłam krolową balu! Po zakończeniu się ukochanej nuty, zeszłam z parkietu, aby odsapnąć. Co chwila podchodził nowy chłopak i chciał zatańczyć. Ja nie chciałam początkowo, ale potem poszłam zatańczyć chyba z dwoma, może z trzema przystojniakami. Aż w momencie, kiedy zaczęła leceć jakaś wolna muza (dobra do "przytulanego") podszedł do mnie kto? W życiu nie zgadniesz (czytelniku)! Podszedł do mnie Artur! Nie mogłam odmówić! Zatańczyliśmy zmysłowy taniec i na końcu on mnie pocałowal. Wymieniliśmy sę numerami telefonów. Nie wiedział nawet jak się nazywam! Potem gdzieś zniknął. Poszedł do domu. Przysiadało się do mnie wielu kolesi. Chcieli tańczyć, przytulać się, ale ja myślałam tylko o Arturze.
Pisaliśmy ze sobą w sobotę i niedzielę. Zastanawiałam się kim być w poniedziałek:
- cichą myszką,
_czy może rasową laską emo...
Wybrałam to drugie.
Zajechałam pod szkołę i weszłam do szatni. Słyszałam, że chłopaki o mnie mówią. Cóż, byłam królową! Pewnie zastanawiali się jak to możliwe, że nie zauważyli takiej "laski" wcześniej. Lecz nimi się nie przejmowałam. Chodziłam w okularach, żeby nikt mnie nie poznał. Na korytarzu dostrzegłam Artura. Podeszlam. Ucieszył się. Poprosiłam go, żeby poszedł ze mną do szatni. Chciałam mu pokazać kim naprawdę jestem, ale on myślał chyba, że chcę coś "innego" zrobić, bo zamknął szatnię na kluczi i zaczął mnie obściskiwać. Chciał mnie pocałować. Wyrwałam mu się i uciekłam na korytarz. On wybiegł za mną i mnie przeprosił. Poszliśmy z powrotem tam, gdzie byliśmy wcześniej. Kazałam mu zostawić otwarte drzwi. Ustałam obok niego i ściągęłam okulary. Powiedziałam kim jestem...
On krzyknąl:
- Co? O matko pocałowalem takiego brzydała? blee!
W tym momencie łzy same pociekły mi po policzkach... "jak on mógł!" myślałam. Odwróciłam się, ale już go nie było! Uciekł! Zwiał!
Szłam przez korytarz do łazienki. Chłopcy gwizdali na mój widok. Dziewczyny pękały z zazdrości! A ja pod szkiełkami okukarów płakałam! Weszlam do łazienki, zdjęłam okulary i spojrzałam sobie w twarz. Zrozumiałam, że jeszcze nigdy nie bylam tak samotna jak teraz! nie mogłam nawet pójść do Martyny, bo ją straciłam! Nie mogłam jej krzywdzić jescze bardziej swoim wyglądem i postawą! Nie mogłam przypominać jej tamtego wieczoru! Weszłam, więc do kabiny. Z plecaka wyciągnęłam stare dżinsy i koszulkę którą bardzo lubiłam. Zmyłam makijaż, zdjęłam okulary, rozczesałam wlosy i zaplotła dawne warkocze. Taka wyszłam na korytarz i pobiegłam do Mytki. Upadłam przed nią na kolana i przeprosilam za wszystko. Powiedziałam o draniu Arturze i o wszystkim, co się wydarzyło. Ona przytuliła mnie, otarła łzy i powiedziała, że się nie gniewa... Poczułam się jak wtedy, podczas tańca. Poczułam się wartościową osobą, która ma prawdziwego przyjaciela. Poczułam, że mogę zdobyć świat! Bylo to tak ogromne szczęście, że chyba wiekszego mieć nie można!
Od tamtej pory inne osoby poszły w ślady Martynki i zaczęły ze mną rozmawiać. Zdobyłam wielu kolegów i zaczęłam myśleć, że wszystko mi się uda. Nie czułam się już szarą myszką! Czułam się sobą!
Laska EMO już nigdy nie wróciła. Wszyscy byli zdziwieni nagłym jej zniknięciem... Pozostała prawdziwa Tamara. Czyli ja;)
Przyjażń moja i Mytki przetrwa wszystko! Jestem tego pewna jak tego, że ja zdobędę wszystko!
Artur od tamtej pory się nie odezwal. Skończył gimnazjum i już nie musialam codziennie na niego patrzeć. Powrócił do wyrywania każdej chętnej dziewczyny, a mnie przestał interesować.
Ja byłam nareszcie szczęślliwa! Wiedzialam, że Martynka miała rację, że-ONI TEŻ ZROZUMIEJĄ I ODKRYJĄ WE MNIE PIĘKNO. TO TYLKO KWESTIA CZASU. Nie wszyscy to piękno znależli, ale ważne jest to, że osoby na których mi zależalo to odkryły...

THE END;)
Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
julusia10p · dnia 13.10.2008 09:47 · Czytań: 808 · Średnia ocena: 1,14 · Komentarzy: 17
Komentarze
ginger dnia 13.10.2008 10:31 Ocena: Słabe
Hmpf... Zatkało mnie, autentycznie... Masa literówek, błędy ortograficzne (!), nadużywanie caps locka... A całość brzmi jak kawałek z pamiętnika zakompleksionej nastolatki, który raczej światła dziennego oglądać nie powinien. Budowa zdań i narracja też nie zachwycają. Szukam plusów, ale nie umiem znaleźć... Przykro mi, ale tekst jest słaby... Radziłabym coś nowego napisać, popracować i nad warsztatem, i nad tematyką, i zaprzyjaźnić się bliżej ze słownikiem ortograficznym.
Acha - jeszcze doboru kategorii nie rozumiem zupełnie...
julusia10p dnia 13.10.2008 17:41
dzięki za krytykę. Jest ważna. To historia z życia wzięta. Nie mojego, ale uważam,że jest ciekawa. co chodzi o kategorie to miało być w "innych", ale widać coś mi się machnęło... błędy zaraz poprawię (w pośpiechu pisałam). A co chodzi o całą historię to... zależy co się komu podoba.:)
ginger dnia 13.10.2008 17:45 Ocena: Słabe
No to jest już w innych...
Mnie takie historie po prostu nie pociągają, a napisane w ten sposób - w ogóle. Ale ja maruda jestem ;)
julusia10p dnia 13.10.2008 18:02
Ja też. Nie chcę się tłumaczyć, ani usprawieliwiać, ale to moje pierwsze opowiadanie...:| Trochę się boję tego, że nie mam przyszłości pisarskiej przed sobą... Ale to tylko opowiadanie. Jedo glupie opowiadanie. kiedyś będzie lepiej... MOŻE:)
ginger dnia 13.10.2008 18:09 Ocena: Słabe
Nie głupie... Każdy z nas zaczynał. Ja cały czas piszę średnio. I może nigdy lepiej pisać nie będę. Ale się staram. Ważne, żeby krytyczne uwagi przyjmować nie do siebie, tylko do tekstu, i stosować się do nich w przyszłości. Będę trzymała kciuki za następne opowiadanie ;)
julusia10p dnia 13.10.2008 18:25
Nie dziękuję, by nie zapeszyć... I jeszcze raz dzięki za krytykę. Przecież to, że ktoś zwraca ci uwagę na błąd to tylko dlatego, że chce byś się czegoś nauczył... Ja jestem otwarta na krytykę, a tekst umieściłam tutaj, bo to wyzwanie, a najlepiej uczyć się w praktyce no nie? pozdro:D
Jack the Nipper dnia 13.10.2008 20:22 Ocena: Słabe
Jeśli jednocześnie z klawiszm "L" wciśniejsz klawisz ALT, zazwyczaj znajdujący się obok klawisza spacji (to ten największy), to uzyskasz magiczną literkę "Ł". Spróbuj. "Ł". Jeszcze raz. "Ł". Łatwe? No to teraz poprawiamy:

chcial, zwracal, bylam, chcialam, żyla, doslownie, ucieszylam, podziekowala, powiedzialam, robila, Podeszlam, krzyknąl, Weszlam, wlosy, przeprosilam, Bylo, odezwal, musialam.

Dobra, innych błędów nie chce mi sie szukać. Powiem tak - skoro jest to historia z życia wzięta, z życia gimnazjalnego, które nigdy nie bylo moim udziałem (bo za moich dawnych czasów gimnazja nie istniały) to powinnas była mnie jakoś zainteresować, co też ciekawego się w tych przybytkach dzieje. Niestety, zupełnie ci się to nie udało.
lina_91 dnia 13.10.2008 20:39
Każdy z nas zaczynał od podstaw. I niektótzy jeszcze się z tych podstaw nie dźwignęli :p. Nie dodam oceny. Niech Ci będzie. Ale zgadzam się z ginger.
etna dnia 13.10.2008 22:12 Ocena: Słabe
Hmm...powiem tak :
Nie rzuciło mnie to na kolana .
Pewnie o tym wiesz .
To przypomina mi śmieszne listy do Bravo .
Nie ma tu ani grama sztuki .
Zastanawiam się dlaczego jesteś na tym portalu .
Wybacz, ale to było beznadziejne .
amoryt dnia 14.10.2008 12:36 Ocena: Słabe
typowo nastoletni tekst. jest słaby, ale skoro to pierwszy tekst, to musi być słaby. ćwicz dziewczyno.

ja też nie od razu stałem się ekspertem od drapania ludzi po mózgach moimi tekstami :>
julusia10p dnia 14.10.2008 14:36
Dzieki wielkie za krytykę. Dziękuje osobom takim jak: amoryt, lina_91, ginger. Takiej krytyki , o której mówi Jack the Nipper i przyjemna jak szczypiorek na wiosnę etna to ja nie potzrebuję. ciekawe, czy wam to za pierwszym razem wyszedł genialny, powalający na kolana tekst!

do etny- "sztuką nie jest to, o którek ktoś ci mówi, tylko to, co sam czyjesz". Nie każdy pisze komedie romantyczne, wiersze, czy sensacje. "listy do bravo" też, jak sama powiedziałaś się czyta;)
valdens dnia 14.10.2008 16:17 Ocena: Przeciętne
Cytat:
Kupiłyśmy napoje i poszłyśmy potańczyć. Tańczyłyśmy w kółeczku, ze wszystkimi i raptem nieznana mi dotąd siła (na skutek dopłynięcia do moich uszu ulubionej piosenki) popchnęła mnie w środek kółka. Zaczęlam tańczyć! Zamknęłam oczy i poprostu waliłam takie pokazy, że poezja poprostu!

:D

bury_wilku, popatrz jak to się robi! Ty też często coś tam wypisujesz o tańcach u siebie ;)

Sorry, julusia10p, za tę prywatę, ale ja nie mam nic więcej do powiedzenia, jeśli chodzi o ten tekst o Brzyduli Betty.
Baty dostałaś wyżej. Teraz czas zrobić poprawki (zwłaszcza te L przerobić na Ł) i próbować dalej.
3maj się.
andro dnia 14.10.2008 20:48 Ocena: Słabe
Spodziewałem się ostrej jazdy bez trzymanki po twoich komentach w moim bajzlu. A tu widzę tramwaj bez prądu.
Powodzenia. Długa droga przed tobą.
fantasja dnia 14.10.2008 21:31
Naiwne ale autentyczne i szczere wyznania autorki nie powinny aż tak bulwersować... tekst odzwierciedla jej spojrzenie stosownie do jej wieku
jeśli o mnie chodzi autorka na głowę bije zlepek sztuczności grany przez podrzędnych aktorów jakim jest np. M jak miłość nad czym nikt z szanownych krytyków nie boleje a być może wręcz odwrotnie.
valdens dnia 14.10.2008 21:46 Ocena: Przeciętne
fantasjo, nikt z "szanownych krytyków" nie boleje nad sztucznością aktorów w "M jak Miłość", bo nie rozmawiamy tu o serialu "M jak Miłość". Poza tym, nie widzę, żeby ktoś tu się "aż tak bulwerswował". Wręcz przeciwnie. Widzę pełną kulturę w komentarzach, oazę łagodności, miękkość kaczuszki...
bury_wilk dnia 15.10.2008 13:07 Ocena: Słabe
Valdens mnie wywołał do tablicy, no to jestem...
Nie wiem tak do końca po co, ale jestem...

Kolejnych gwoździ do trumny wbijać nie będę. Tekst oczywiście jest złabiutki i naiwny, ale powiedzmy, że będę się trzymał wersji, że jest pierwszym i ma prawo. Początek nie był taki tragiczny. Mam wrażenie, że potem juz troche popłynęłaś tzn przestałaś zwracać baczna uwagę na technikę, chciałaś skończyć szybko i prześlizgnęłaś się po tekscie. Pomijając zaawansowanie fabularne, to jeśli poświęcisz tekstowi więcej czasu przy pisaniu i odpowiednio dużo na korektę, to zapewniam, że efekt będzie o niebo lepszy.
Nie zniechęcaj się krytyką. Nie obiecam Ci, że drugi, czy trzeci tekst będzie dobry, ale jeśli masz talent, to z czasem dopracujesz warsztat i nie będzie źle. Jeśli idzie o przekazanie emocji (na przykład we wspomnianym przez Valdensa tańcu) i "czegoś więcej", to akurat owinno przyjść z wiekiem i doświadczeniem.
Dziękuję za uwagę.
julusia10p dnia 15.10.2008 20:01
Dziękuję serdecznie za szczere komentarze i konkretne propozycje korekty... Tekst fakt - jest słaby, ale ja odwołując się do pewnej wypowiedzi powiem, że seriali typu ; "m jak miłość" nie oglądam i się na nich nie wzoruję... Chyba każda nastolatka w moim wieku marzy o porywach serca i dozie namiętności, a ja nie. Z resztą dowodem, jest ujęty wyżej tekst, w ktorym przedstawiłam wrednego kolesie-"narcyza". Mam nadzieję, że z tekstu, na tekst będzie lepiej... A może nie będę ględzić głupot i mieć "nadzieję" tylko od razu wezmę się do roboty.
Jeszcze raz dziękuję, pozdro dla wszystkich i życzę miłej przcy przy własnych twórczościach... A ja uciekam. :)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty