Lilah, opisałaś tu jakiś utopijny obrazek. Znasz mężczyznę szczerze pokutującego za swoje winy? Ja nie znam nawet takiego, który potrafiłby się do nich przyznać.

Oczywiście, to żaden zarzut z mojej strony, bo wiersz mi się podoba, a opisana tu historia prawdziwa do bólu, niestety, w większości przypadków.

Ale cóż poradzić, trzeba żyć i garściami brać to, co daje życie i już!

Pozdrawiam

Dobre rymy, fajna treść. Mężczyźni też ludzie , każdy popełnia błędy. Ważne jest to czy wyciągamy z nich wnioski. Nobody is perfect. Podoba mi się, jeszcze raz wspomnę że rymy są świetnie wykonane.

Pozdrawiam

Co za obrazy, iście piekielne, ale jak lekko opisane, z jakim wdziękiem i zwiewnością, że aż chce się po pierwszej lekturze sięgnąć po wiersz zaraz drugi raz, bo wnet rodzi się niedosyt.
Mam tak w kontakcie z dobrą poezją, co więcej, długo po czytaniu wciąż pamiętam wiersz, jego melodię, dopracowane rymy, rytm, i to, jak naturalnie płynął.

Wszystko to jest w tym utworze, Lilu, dlatego tak do mnie dotarł.
A sen zaiste z piekła rodem!
Któż takich nie miewa, jakież to ludzkie.
I ten akcent "swojskości" to kolejny atut tego tekstu, łatwo się w nim odnaleźć, zwłaszcza jeśli śni się czasem takie obrazy
Od a do z przemyślane wersy, świetnie poprowadzone, treść na medal.