Ukryta tożsamość (4) - euterpe
Proza » Długie Opowiadania » Ukryta tożsamość (4)
A A A

Po jakimś czasie spędzonym w pokoiku poczuł głód, który ssał łapczywie trzewia, jak dziecko matczyne mleko. Jednak świadomy był tego, że nie zrobił żadnych zakupów przed kupnem domu. Powoli więc wyszedł z pomieszczenia pozostawiając misia na małej poduszce. Zszedł po schodach i nagle poczuł dziwny chłód. Miał wrażenie, jakby ktoś go obserwował. Jednak brak światła w całym domu spowodował, że Michał nie miał ochoty dociekać, skąd to uczucie. Ostrożnie doszedł do frontowych drzwi, przekręcił klamkę i szybko zatrzasnął za sobą te solidne wrota. Kluczem zabezpieczył posesję. Odetchnął z ulgą, gdy zostawił za sobą to wrażenie. Ktokolwiek tam był, Michał miał nadzieję, że więcej nie wróci.

Odprężony schodził po schodach, gdy nagle załamała się pod stopą drewniana podłoga. Sprawiało to wrażenie, jakby ktoś wciągną ją pod rząd sztachet. Przerażające uczucie. Przez chwilę miał wrażenie, że coś się o niego otarło. Jakiś kot czy pies. Miał tylko nadzieję, że nie był to szczur. Tyle razy słyszał rozmaite historie, co to za zwierzęta. Na samą myśl włos na głowie się jeżył.

Kiedyś tata opowiadał, jak to prababki siostra znalazła z rana swoje martwe dziecko zalane krwią bez noska, oczu i uszu. Prawdziwa tragedia, zwłaszcza że długo się o nie starała. Początkowo obwiniali złe duchy, demony i inne przedmioty kultu. Odczyniali jakieś klątwy i inne zabobony. Z czasem jednak wyszło na jaw czyja to sprawka. Nocą, gdy już wszyscy spali, włochaty potwór wdrapał się na małżeńskie łoże i wplątał niechcący w siostry prababki długie loki. Kobieta postawiła na baczność całą chałupę. Kto żyw, biegł zaraz do izby na pomoc. Zapalili lampy naftowe i zobaczyli zakrwawioną kobietę w białej koszuli nocnej, z czymś wplątanym we włosy. Szamotała się długo z tym wielkim zwierzem, które sukcesywnie tworzyło nowe zarysowania na skórze przerażonej ofiary. Znalazł się pośród gapiów śmiałek, który popędził po nóż. Ściął krwawe pukle, wraz z nimi opadł na ziemię włochaty potwór. Lekko poturbowany, zaraz przewrócił się z powrotem na łapy i uciekał w popłochu. Jednak tenże śmiałek go dogonił. Przycisną ogon drewnianym klompiem, po czym drugą nogą zadawał kilkakrotnie śmiertelne ciosy. Zdechł morderca a wraz z nim odeszła klątwa. Z czasem kobieta ponownie zaszła w ciąże, lecz tym razem pilnowała dzieciątka jak oka w głowie.

Michał lękliwie wyswobodził się z drewnianych okowów. Ostrożnie zszedł po schodach, potem szybko popędził do ciemnego samochodu. Drżącą ręką wyjął klucz z kieszeni i otworzył auto. W środku pachniało skórą i drogimi perfumami. Michał za kierownicą znów poczuł, że jest we właściwym miejscu. Przywykł do życia w luksusie, a kupno tego domu w sumie wcale nie było do niego podobne. Włączył ulubioną muzykę, odpalił lśniącego mustanga i z warkotem ruszył piaszczystą drogą.

***
Podjechał do najbliższego sklepu w Jeleniewie. Wysiadł z samochodu i zderzył się ze spojrzeniami tubylców. Nie często przecież widzą taką maszynę, tym bardziej tu, gdzie jest pełno różnorodnych form ukształtowania powierzchni. Bardziej spodziewaliby się minivana albo jeepa, w każdym razie, nie sportowego samochodu, wyglądającego jak milion dolarów.

Wyszedł pewnie jak na rozdanie jakichś nagród. Patrzył zza okularów do jazdy na tych śmiesznych małomiasteczkowych ludzi, którzy z zazdrości mało co nie pękli. Lekko się uśmiechnął. Uwielbiał to uczucie wzroku obcych zachodzących w głowę, kim jest tajemniczy przybysz. Wszedł dumnym krokiem do sklepu, w którym od progu spotkał się z zadziwieniem sprzedawczyni. Młoda dziewczyna patrzyła na niego z ustami układającymi się w literę „o”. To dość niecodzienny widok, nawet dla Michała. Jeszcze nigdy jego twarz nikogo tak nie zdziwiła. Nie był może najprzystojniejszy, ale bez przesady, żeby od wejścia robić taką minę.

- Wie pani co? Wygląda pani teraz jak taka lalekcza gumowa. Ta mina jest dość niestosowna, chyba że to rozgrzewka? – powiedział z tajemniczym uśmiechem. Michał starał się być zagadką wobec kobiet. Lekko nieśmiały, może trochę zamknięty w sobie, a czasem nawet bezczelny. Dziewczyna ze srebrnym aparatem na zębach zaraz zmieniła wyraz twarzy. Teraz wyglądała na nieco zniesmaczoną. Jak mógł ktoś tak pomyśleć?

- Wie pan co, niestosowna to jest pańska uwaga. Ja tu tylko wykonuję swoje obowiązki. Jestem pewna, że i pan tak zaczynał, zanim doszedł do tego garniaka. Proszę więc o trochę kultury, jeśli jeszcze na nią pana stać. – Wybrnęła z sytuacji obronną ręką. Michał nie spodziewał się takiej riposty ze strony przeciwniczki. W ogóle chyba za szybko ocenił dziewczynę. Miała trochę racji. Doskonale pamiętał pierwszą pracę, jak był popychadłem dla szefa i zaparzaczem wielu kaw.

- Nie złość się, bo podobno to szkodzi piękności. — Popatrzył w ciemne oczy dziewczyny. Nie wiedział dlaczego, ale wydawały się wyjątkowo mądre. Chwilę zawiesił wzrok i rzekł - Już przestań się dąsać. To była tylko taka szczeniacka zaczepka, za którą przepraszam.

- Co podać? – powiedziała oschle.

- Poczekaj chwilę, muszę się rozejrzeć i zastanowić, bo na razie, o niczym innym nie myślałem, tylko o twoich oczach.

- A pan znowu swoje. Wydawało mi się, że już wyjaśniłam - nie jestem zainteresowana jakąś intrygą. Jak już pan podejmie decyzję, to niech powie, co trzeba. Poza tym nie chcę nic już słyszeć.

- Ale…

- Cicho – powiedziałam! – Michał oniemiał z zachwytu. Zawsze pociągały go wygadane kobiety. Zobaczył ją w zupełnie innym świetle. Wysoka, szczupła brunetka z piwnymi oczami. Włosy miała długie, proste, jakby na nich codziennie żelazkiem prasowała niewyszukane ubrania. Usta pełne, lśniące od jakiegoś błyszczyku, czy innej pomadki. Omal jej nie zlekceważył przez ten aparat i niefortunną minę. Tak łatwo jest ocenić, a z trudem zmienić zdanie. 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
euterpe · dnia 03.10.2014 15:11 · Czytań: 325 · Średnia ocena: 0 · Komentarzy: 0
Komentarze

Ten tekst nie został jeszcze skomentowany. Jeśli chcesz dodać komentarz, musisz być zalogowany.

Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:0
Najnowszy:Usunięty