Króciutki tekst, migawka jedynie. Z życia wzięte. Trochę irytuje mnie bohaterka - "postanowiła ją sprzedać. Tylko, za jaką cenę?" Ano, nie wie za jaką to chce, ale za chwilę wie, że dwie stówki to za mało... Choć pralka tylko jej przeszkadza. W przedpokoju. A przecież allegro, to portal gdzie się licytuje... - czy tak miało być, żeby irytowała?
O dwa przecinki za dużo. W zdaniu: "Postanowiła, więc sprzedać", oraz w "Nie mam, o czym z panią rozmawiać" nie powinno ich być. Coś mi zgrzyta też w zdaniu "przecież wypada jest mieć jaką godność" - do przeróbki.
Całość ok, ale tak krótka, że zabrakło czasu na jakąkolwiek emocję, a więc i obszerniejszą opinię.:-)
Pozdrawiam!

A ja się zastanawiam, kto ustala wartość sprzedawanych rzeczy? Sprzedający czy kupujący? Cena towaru, wbrew pozorom, nie zależy od sprzedającego, ale od tego, ile zechce za niego zapłacić kupujący.
My sobie może szacować ile chcemy, ale to i tak od kupującego zależy czy ustalona przez nas wartość jest właściwa. Jeśli kupi, to tak, a jeśli nie kupi, to nie.
Istnieje przekonanie, że ceny towarów są wysokie itd. Ale przepraszam bardzo, kto się na nie zgadza? Ten, który kupuje.
Przedmiot sprzedaży z tego tekstu, tak naprawdę nie ma wartości żadnej, dopóki osoba, która zechce ją kupić, nie ustali ceny.
I tak właśnie się stało. Pralka była warta 200zł plus koszty przesyłki

Bardzo ciekawa rozmowa między panią i panem, przemiła...

Pozdrawiam

Bardzo zgrabna rzecz!

euterpe,

Pięknie potrafisz sie poruszać po meandrach rzeczywistości. Tak to już teraz jest, że rzeczy używane są nisko cenione, a mogą dać swoim nowym nabywcom wiele radości na lata.



Troszkę niezgrabności:




A jakby rozegrać początek w ten sposób:

- Witam, dzwonię w sprawie ogłoszenia – powiedział dostojnie mężczyzna. Przez słuchawkę epatował wyniosłością i wyrachowaniem.



Portal OLX istnieje(http://olx.pl). Nie bawiłbym się w kryptoreklamę, tylko wymyślił swoją nazwę, bo tak powielasz uprzednio zastosowany trik z Allegro. Może jakiś: misiesprzedawczysie.pl czy jakoś...

A tak, jest w bardzo dobrym stanie. Oczyszczona, sprawna, oszczędna. Cóż więcej mówić - niezawodna – rzuciła entuzjastycznie. (bo wcześniej jest, że mężczyzna powiedział, i jak sie da, to można by ten wyraz wymienić np na: rzuciła.

I jakby ten akapit zapisać w ten sposób:

"- A tak, jest w bardzo dobrym stanie. Oczyszczona, sprawna, oszczędna. Cóż więcej mówić - niezawodna – powiedziała entuzjastycznie.

Miała nadzieję, że w końcu pozbędzie się tego szmelcu, zagradzającego jej przedpokój. Co niby miała z nią zrobić? Wyrzucić jest szkoda, oddać tym bardziej, bo jeszcze ktoś, nie daj Boże, wzbogaciłby się jej kosztem. Postanowiła więc sprzedać. Tylko, za jaką cenę, skoro kosztuje to tyle nerwów?"

??

Bardzo tajemnicze zdanie! A może by jakoś tak:

"Oczywiście, jak napisałam, cena podlega negocjacji, ale to co jest mi proponowane, to jakiś żart".

??


Końcówka też jest troszkę niezgrabna.

A co, gdyby pójśc w tę stronę:

""- Też tak uważam i żegnam! – rozłączyła rozmowę czerwoną słuchawką.

Dość już miała cwaniackich telefonów. To zrozumiałe, że każdy chce jak najtaniej. Takie czasy, trzeba dusić każdy grosz, ale bez przesady. Każdy powinien mieć jakąś godność. Minimalną, ale zawsze. Ten bufon zdecydowanie powinien o nią zadbać. A kto go tego nauczy, jak nie ja?"

To tylko propopzycja, ale słowo "my" jakoś nie pasuje, bo kto? Pralka i ja? Takie jest skojarzenie.


Generalnie: prosta historyjka, której opis świadczy o spostrzegawczości Autorki.


Pozdrawiam,

DoCo

He he niezłe, bo to się, kurde, dzieje, tam, gdzie cwaniaczki niskopienne chcą w konia polecieć i na zasadzie "ja mam tu ostatnie słowo" orżnąć sprzedającego, a potem opchnąć towar po cenie już zgoła innej

Ja mam mój sposób, zaczerpnięty z Discovery Chanel: ilekroć sprzedaję samochód, umawiam na jedną godzinę do oglądania, powiedzmy, sześciu kolesi i niech się tłuką o mojego cara!
Sytuacja przypomina programy o aukcjach: nagle cena zaczyna rosnąć, ale ja opylam samochód za zupełnie inną kasę

Tekścik życiowy, nie powiem, taki lajf, to realia czasów, tych czasów.
A cwaniaczka trza przyciąć do rozmiaru, bo się zrobił za duży do swoich butów.

Howgh!