Przypomniał mi się "Szósty zmysł"...
Może rzeczywiście wracamy w jakiś sposób?

Ale przemyśl jeszcze formę wiersza, bo z tego można więcej wydobyć.
- kluczy/kuchni - wpada na siebie
- perfekcja/nieobecna - celowy rym?
- nie zauważasz nawet mnie - nawet mnie nie zauważasz - ma trochę bardziej pasujący wydźwięk, jakby z lekkim żalem czy wyrzutem.
- zastanawiam się tylko - a ja się zastanawiam dlaczego?

Ja bym się jeszcze trochę pobawiła słowami w pierwszej części.

Smutne piszesz te wiersze o odchodzeniu, o nie byciu, ale to część naszego "ja", o której wiemy aż za dobrze, a czas przynosi z wiekiem pewne pogodzenie się z faktem, że tak musi być.
I że nie jesteśmy sami.

Serdeczności, Apisku