Oj, Doroto, nie jest to dobre...
Sam zarys wiersza mało odkrywczy, wtórny, bo sny to dość wyświechtany rekwizyt i by zrobić z niego coś, to już trza większej niż tu woltyżerki.

Treściowo utwór nic nie wnosi: ten schemat był już setki razy, więc...
Nie przemawia lirycznie, nie daje poczucia, że widziało się jakiś obraz, poczuło tąpnięcie.

Końcówka...hm... tego, no.

Trochę poszłaś na łatwiznę, ale to tylko moje subiektywne, pamiętaj

Kisski

Doroto, tylko że widzisz, jeśli decydujesz się opublikować wiersz, który zawiera elementy zrozumiałe jedynie dla znajomych i adresata, dla nieznajomych czytelników może być on kompletnie nieczytelny, co przełoży się na negatywne oceny.

Jak dla mnie mimo wszystko ten wiersz nie jest całkowicie zły - owszem, może nie jest jakiś bardzo oryginalny, ale prostota jest dla mnie tutaj nawet pewnym atutem. Taka ciepła, wręcz intymna relacja - prawdopodobnie matki i syna (ja to tak odczytuję) - widzę w tym pewną szczerość przekazu - bez przesadnego patosu, zmanierowania, jak to często bywa - i do mnie, subiektywnie, dociera.

Oczywiście, że to erotyk. Bardzo się cieszę, że Ci się spodobał palciu