Zolu, dziękuję - wiesz, jak mi tęskno do długich wierszy, a soczystych jak sierpnie. Ten jakoś szybko opisał swoje, a mnie w paszczy grudnia rozgryza na krótkie dni.
Pozdrawiam!

Krótko, zwięźle i dając do myślenia, Kocia.
Sporo tu zobaczyłam.


Serdeczności

Ciemne te grudnie z reguły (chociaż dzisiaj u mnie akurat jaśniutko od rana) i dni takie jakieś sfilcowane, ale wkrótce się rozciągną i będzie lepiej. Piękny obraz nakreśliłaś, julando.
Miłego dnia!

Abi! Dobrze się spotkać, dobrze czytać, dobrze pamiętać - pozdrawiam pięknie!

Miladoro, dziękuję i cieszę się zobaczyłaś moje grudnie, bo chociaż lubię dłuższe opowieści, jednak czasem rzeczywiście nie trzeba dużo słów, one umieją istnieć tak pojemnie, że aż zadziwia; szczególnie doceniam haiku, ale tu już potrzeba powołania. Pozdrawiam, serdeczności!

In, przypomniałaś o tym, że jednak słońce zagląda i grudniowo, dziękuję, że tak pięknie nazwałaś impresją te kilka wersów, które nie chciały mówić więcej. Cieplutko pozdrawiam!

Lilah, dziękuję za czytanie i sfilcowane dni, a wiesz, że takie sfilcowane powinny lepiej trzymać ciepło, i dałaś mi do myślenia! Pozdrawiam!

Ajw, również i ja pewnie wolę dłuższe, tym razem jednak chyba tekst wybrał za mnie, po prostu, to chyba chciałam powiedzieć w chwili, gdy usiadłam napisać wiersz.
Pozdrawiam serdecznie!

Antku, wdzięczna za czytanie, pozdrawiam porannym zbyt krótkim espresso i kolejnym grudniowym dniem. Niech przestrzeń się przestrzeni, tam gdzie jej zbyt mało.
Pozdrawiam!

Wiolin, czytam, że czytasz, a teraz piszę, że odpisuję, pięknie podziękowawszy za miłe słowa! Pozdrawiam cieplutko!