Nie sądzę, żeby mogło mu być smutno przy takim wierszu.
Ładnie Ci ta ludowa nuta wyszła, Zoleńko.
Śpiewnie i stylowo.

Ale i tak się przyczepię.
- od czuba/na czubku - "czuba" bym zmieniła, bo mi zgrzytnął.
Od czegoś po oczy. Od szczytu po oczy?

- przy­bio­rą w blask i kan­dy­lisz­ki. - candela (łac. świeca).
A "candy" to słodycze - cukierki. A te zawiesza się na choince.
Więc po rozważeniu dochodzę do wniosku, że raczej miałaś na myśli cukiereczki, a nie świeczuszki, bo o nich już mówi "blask".
Myślę, że panu Kolbergowi mogłoby się to spodobać.
Chociaż ja wolałabym mniej dokładny rym.


Piękne zakończenie.
I co roku żałuję, że tyle drzewek przeznacza się na ścięcie, ale nie potrafię odmówić sobie (i rodzinie) żywej choinki pachnącej żywicą i szpilkami, bo na widok sztucznych dostaję kota.

Serdeczności, Zoleńko.
Z przyjemnością przeczytałam ten wiersz, mimo pobrzmiewającej w nim dość smutnej nuty.
I przypomniała mi się także bajka Andersena...

PS. Znowu masz za blisko datę.

Ależ nic.
Napisałam, że przeboleję ten dokładny rym (oczywiście chodziło o szyszki/kandyliszki).
A przeboleję ze względu nie tylko na tę ludową konwencję, lecz i z powodu barwności tego neologizmu.
Jak coś jest piękne i melodyjne, to wszystko przebaczam.

Buziaki kandyliszkowe

Hmm... może w tym roku osadzę sobie na choince kandeliszki...?
Bo ja zawsze mam kolorowe świeczki - nie lampki.
No i mam specjalnego "błażka" do gaszenia.