Też wysłałem pracę na ten konkurs. Leży cierpliwie w poczekalni

Tekst całkiem fajny. Znajdowanie błędów nie jest moją mocną stroną, ale już na samym początku rzuca się w oczy: "tą drogą". Nie będę się wygłupiał szukając innych, niech ktoś mądrzejszy ode mnie to zrobi

Przeszkadzają mi krótkie zdania, szczególnie w pierwszym akapicie. Sprawiają, że tekst czyta się niezbyt wygodnie.

A treść? Cóż, tematyka trudna i niewdzięczna. Podoba mi się, że zaznaczyłaś żal i brak zrozumienia wobec samobójstwa. Mógł być co prawda większy i dokładniej opisany, ale i tak nie jest źle. Postać Dagmary też potrzebuje trochę "ciała". Mam nadzieję, że to wynik narzuconego limitu znaków.

Witaj Tenebris! Tekst technicznie wydaje mi się bardzo dobry. Czytało się płynnie, bez zgrzytów.
Parę słów na temat bohaterów.
Wielkie brawo za ONYCH ! Co za tym idzie, również tytuł jest świetnie dobrany. To ONI są w moim odczuciu, głównym bohaterem, bohaterem zbiorowym tego opowiadania.
Zawsze i wszędzie, gdzie rozgrywa się jakiś dramat są ONI, milczący tłum, który nie tyle nie widzi, co nie chce nic widzieć.
Co do Magdy i Dagmary?....Jakoś mnie nie przekonują.
Magda to klasyczna ofiara... i już nic więcej mi nie przychodzi do głowy.
A Dagmary nie rozumiem. Jej samobójstwo w zakończeniu jest dla mnie kompletnie nieracjonalne. Ale może to cecha młodości?
I jeszcze jedno chcę Ci powiedzieć, Tenebris. Moje opowiadanie jest jeszcze w poczekalni, nie wiem czy w ogóle się ukaże ale chociaż dzieli nas spora różnica wieku, piszemy w gruncie rzeczy o tym samym: oprawcach, ofiarach i ONYCH.
Serdecznie pozdrawiam.

I słusznie.
Bo tekst wymaga sporego dopracowania, Tenebris.

1. Pod względem stylistycznym - zbyt często prowadzisz narrację za pomocą podobnych form gramatycznych, co staje się dość monotonne, nie mówiąc o tym, że niektóre rymują się, co w prozie jest dysonansem.
2. Dobrze byłoby przejrzeć także tekst pod kątem powtórzeń.
3. Interpunkcja - nie bardzo jeszcze wiesz, gdzie stawiać przecinki. No i brakuje spacji po dywizach lub przed nimi.
4. Zapis dialogów masz niestety całkowicie błędny - jeżeli chcesz pisać, to musisz to opanować.
Zasady pisania dialogów znajdziesz w Internecie.
5. Jeżeli czegoś nie wiesz na pewno, to sprawdzaj. Mówię tu o "wybierać tą drogę" - tę drogę.
Przy okazji - uważaj na literówki - "nie mają prawa cie tak trak­to­wać".

Kropkę daje się po cudzysłowie.

Na szczęście nie masz problemów z ortografią i gramatyką ("tą" w zasadzie można nie liczyć, bo to częsty błąd u piszących), więc przyswojenie sobie zasad interpunkcji nie powinno być aż tak straszne.
Polecam świadome czytanie książek, czyli rejestrowanie, gdzie i jak stawiane są znaki interpunkcyjne, oraz zwracanie uwagi na formy dialogów. Pamięć wzrokowa to naprawdę dobry sprzymierzeniec w opanowaniu zasad pisania.

Tekst nie jest zły, więc warto go dopracować.

Miłego

Dlaczego?
Będziesz miała okazję do rozszerzenia nieco sylwetki Dagmary, bo przy tym ograniczeniu tekstu nie jest zbyt jasne, dlaczego nie lubiono jej, uważając w dodatku za dziwadło. Przecież z opowieści wynika, że była miła, uśmiechnięta i w dodatku życzliwa.

A co do dialogów, postaram Ci się to wytłumaczyć na Twoich przykładach.


Nie zapominaj o spacjach przy dywizach.
Ten zapis powinien był wyglądać w ten sposób:
- Zno­wu za­po­mnia­łaś oku­la­rów prze­ciw­sło­necz­nych? - spy­ta­ła z uśmie­chem Dag­ma­ra i usia­dła obok mnie. - Na­pisz sobie o tym na ja­kiejś kart­ce, żebyś nie za­po­mnia­ła na­stęp­nym razem.
Jeżeli mamy do czynienia z jakąkolwiek kwestią "mówioną", to jest to jedno zdanie, którego pierwszą część możemy podkreślić znakiem interpunkcyjnym (byle nie kropką), a drugą część zaczynamy małą literą, stawiając na końcu kropkę.
Chyba że rozszerzamy zdanie następną kwestią "mówioną".
Na przykład:
- Zno­wu za­po­mnia­łaś oku­la­rów prze­ciw­sło­necz­nych? - spy­ta­ła z uśmie­chem Dag­ma­ra i usia­dła obok mnie, dodając: - Zapisz sobie to na ja­kiejś kart­ce.

Jeżeli natomiast, zamiast kwestii "mówionej", występuje jakaś "czynność", to są to dwa zdania, z którego pierwsze zamykamy odpowiednim znakiem interpunkcyjnym, a drugie zaczynamy wielką literą.
Na przykład:
- Zno­wu za­po­mnia­łaś oku­la­rów? - Na twarzy Dagmary pojawił się pobłażliwy uśmiech.
- Znowu nie przyniosłaś książki! - Koleżanka popatrzyła na mnie z oburzeniem, dodając: - Nie można liczyć na ciebie.


Tu masz także powtórzenie.


Powtórzenie.
Zamiast wykrzyknika można też dać kropkę albo wielokropek.


Bez przecinka.


- w tę czy w tę -
- perliście - opuść, nie brzmi za dobrze.
- zaśmiała się - można to potraktować jako ciągłość zdania.


- warknął - to też kwestia "mówiona".


Przesuń przecinek - dziwadłem, to czym ty jesteś?
- zakpiła - kwestia "mówiona".








- zaproponowałam - to "mówienie".


- odpowiedziała - też "mówienie".


- oznajmił - "mówienie".


Ostatni dywiz do skasowania. Zaczynasz następne zdanie.

Jeżeli zaczniesz odróżniać "czynność" od "mówienia", to nie będziesz miała już problemów z zapisem. Oczywiście to najprostszy sposób wytłumaczenia i mam nadzieję, że zrozumiały.

Miłego