Le­ża­ła  na  ho­te­lo­wym łóżku, ubra­na w jego błę­kit­ną ko­szu­lę. Uwiel­bia­ła leżeć na brzu­chu i czy­tać.  Czy­ta­ła nawet in­struk­cje za­pa­rza­nia her­ba­ty, to była jej po­trze­ba, jej (niepotrzebne)pra­gnie­nie.         Lu­bi­ła swoje  oczy, nie dla­te­go, ze były nie­bie­skie(,) ale dla­te­go, ze  dzię­ki nim mogła wo­dzić po ko­lej­nych  stro­nach. Kiedy była dziec­kiem nie nie­na­wi­dzi­ła (kiepsko brzmi) czy­ta­nia. Bab­cia bi­blio­te­kar­ka z cier­pli­wo­ścią i za osta­nie  pie­nią­dze ku­po­wa­ła spe­cjal­nie dla niej ko­lej­ne czę­ści „Ani z Zie­lo­ne­go ….” Pierw­szą książ­ką jaką   prze­czy­ta­ła po śmier­ci uko­cha­nej babci była „Marta” Elizy Orzesz­ko­wej. Hi­sto­ria jej imien­nicz­ki  była  wzru­sza­ją­ca … Mar- ta … Lu­bi­ła to imię. Wła­śnie w nim tkwi­ła jej siła. To imię nada­wa­no ko­bie­tom zde­cy­do­wa­nym. Taka wa­śnie była. Silna. Po­tra­fi­ła się po­zbie­rać, pod­nieść z każ­de­go ży­cio­we­go za­krę­tu. Czasy, kiedy ocze­ki­wa­ła po­mo­cy od in­nych  dawno(,) mi­nę­ły. Każdy gdzieś gonił, miała swoje życie, a ona wciąż żyła w cie­niu cu­dzej co­dzien­no­ści. Dla­te­go na­uczy­ła się ra­dzić sama. Nie po­trze­bo­wa­ła ni­ko­go ani ni­cze­go. Nie po­tra­fi­ła nawet za­pi­jać smut­ków. Kie­dyś chcia­ła się upić(,) tak raz(,) dla wy­le­cze­nia duszy i po­my­śla­ła, że nie warto, bo raz, że bę­dzie mu­sia­ła i tak  pro­blem roz­wią­zać(,) to jesz­cze przyj­dzie jej le­czyć się z  al­ko­ho­li­zmu, a to już ra­czej jest bez­sen­su. Ona eli­mi­no­wa­ła smut­ki, dra­ma­ty, po­chy­la­ła się nad pro­ble­mem, który mę­czył bez­po­śred­nio ją lub bli­skich, któ­rych ko­cha­ła.       Dla­te­go to wła­śnie ona le­ża­ła na ho­te­lo­wym łóżku(,) w jego błę­kit­nej ko­szu­li. On lubił na nią pa­trzeć. Po­do­ba­ła mu się. Była ładna, zwy­czaj­na, jej oso­bo­wość wy­da­wa­ła się pro­sta(,) a jed­nak   po­tra­fi­ła go za­sko­czyć. Nie bała się ognia.                           Zanim po raz pierw­szy za­pro­sił  ją do ho­te­lu(,) za­py­tał czy umie pły­wać(,) od­po­wie­dzia­ła ze nie …- Nie chcę żebyś  po­pły­nę­ła (-)  od­parł gło­sem spo­koj­nym, ale sta­now­czym.- Spo­koj­nie (-) rzu­ci­ła nie­dba­le w jego stro­nę. Jeśli kie­dy­kol­wiek po­pły­nie(,) to zrobi to dla męż­czy­zny, który bę­dzie po­dzie­lał jej pasję. Nie bę­dzie bał się jej czar­no­widz­twa i bę­dzie umiał ją ko­chać.Lubił na nią pa­trzeć.  Pół­na­ga ko­bie­ta, która tak na­praw­dę nie po­win­na leżeć obok niego. Tylko  on znał  powód(,) dla, któ­re­go nie może jej wy­rzu­cić z ho­te­lo­we­go po­ko­ju, przy­naj­mniej nie teraz. Ko­bie­ta po­wy­żej 35 lat (liczebniki słownie) (,) ubra­na w swoją na­gość po przej­ściach ( to dziwne sformułowanie, jakby ta "nagość" była po przejściach, nie ona", po­tra­fi­ła dać mu to (,) czego pra­gnął… a prze­cież ona nie była z jego świa­ta. Świa­ta, który była jak za­tru­ty owoc. Pięk­ny na ze­wnątrz, a zgni­ły od środ­ka.  Miała  ten­den­cje  do wy­pro­wa­dza­nia go z rów­no­wa­gi, wtedy On (z małej litery) go­to­wa­ła się w środ­ku. Czę­sto po­wta­rzał , że gdyby była zbyt bli­sko(,) wy­po­wia­da­jąc te  swoje  an­dro­ny(,) byłby w sta­nie ją roz­szar­pać . Do­brze wie­dzia­ła, że  nie byłby w sta­nie zro­bić jej krzyw­dy…  przy­naj­mniej nie teraz. Prze­cież była mu po­trzeb­na.  Poza tym uparł się(,) że bę­dzie jej wy­na­gra­dzał(,) to co los jej za­brał. Z myślą o niej upięk­szy sy­pial­nie, za­mie­rzał na jakiś czas prze­pro­wa­dzić się do jej miej­sco­wo­ści (,) na­uczy ją to­po­gra­fii mia­sta i po­sta­ra się by na­uczy­ła się cie­szyć chwi­lą. A kiedy już osią­gnie za­mie­rzo­ny cel, nic go już nie po­wstrzy­ma. Roz­szar­pie ją. Aby zabić(,) trze­ba prze­cież oswo­ić. 

Le­ża­ła na ho­te­lo­wym łóżku , ubra­na w jego błę­kit­ną ko­szu­lę. Uwiel­bia­ła leżeć na brzu­chu i czy­tać. Czy­ta­ła nawet in­struk­cje za­pa­rza­nia her­ba­ty , to była jej po­trze­ba, jej pra­gnie­nie.

za osta­nie pie­nią­dze

Pierw­szą książ­ką(,) jaką prze­czy­ta­ła po śmier­ci uko­cha­nej babci(,) była „Marta”

Hi­sto­ria jej imien­nicz­ki była

…Mar- ta …. Lu­bi­ła to imię. Wła­śnie w nim tkwi­ła jej siła.

Lu­bi­ła to imię. Wła­śnie w nim tkwi­ła jej siła. To imię nada­wa­no ko­bie­tom zde­cy­do­wa­nym. Taka wa­śnie była .Silna. Po­tra­fi­ła

Zanim po raz pierw­szy za­pro­sił ją do ho­te­lu za­py­tał czy umie pły­wać od­po­wie­dzia­ła ze nie …
- Nie chcę żebyś po­pły­nę­ła od­parł gło­sem spo­koj­nym, ale sta­now­czym.
- Spo­koj­nie, rzu­ci­ła nie­dba­le w jego stro­nę.

który bę­dzie po­dzie­lał jej pasję. Nie bę­dzie bał się jej czar­no­widz­twa i bę­dzie umiał ją ko­chać.

wtedy On go­to­wa­ła się w środ­ku.