„Racjonalątka na straży podświadomości w rzeczywistości z użyciem filtra”
 
nie do wiary.
jak łatwo
jak często
odrywam się od siebie
od rzeczywistości
tej rzeczywistości.
a wchodzę w inną.
jak w kopię z użyciem filtra.
przychodzi tak nagle
i odchodzi bez uprzedzenia.
jak wyrwanie ze snu
którego ciągu dalszego jest się ciekawym
a tu ktoś woła, żeby wrócić do życia.
brutalne przebudzenie.
powroty do pierwotnej świadomości.
a byłam dopiero w przedsionku.
i widziałam złamaną kość.
i czułam złamany nadgarstek.
i wiedziałam, że żyły są bardzo kruche.
podczas kąpieli ręce musiałam myć bardzo ostrożnie
żeby tych żył na rękach nie skruszyć.
i leżeć na brzuchu nie wolno było.
żeby nie gnieść spuchniętego serca.
przecież od tego leżenia mogło pęknąć.
i słyszałam.
coś słyszałam.
jestem tego pewna.
i wiem.
wiem, że tam w środku coś jest.
w tej podświadomości coś siedzi.
ktoś siedzi.
i to siedzi na tronie.
i pociąga za sznurki.
 
a teraz biegnę przez plątaninę korytarzy.
gdzie jesteś?
gdzie?
nie widać cię!
nie ma cię!
gdzie jesteś?
czy jesteś?
 
ucho wychwyciło jakiś szelest.
włączyło alarm.
wypchnęli mnie.
wyprowadzili.
podstępni strażnicy podświadomości.
moje racjonalątka malutkie.
 
i tak tam wrócę.
 
ja to ja.
i tak bardzo pragnę życia!
tylko ta choroba…
zakażone myśli krążą w krwiobiegu.
toksyczne neuroprzekaźniki w synapsach.
zabijają mnie.
tak bardzo pragnę życia!
wciąż mam dziecięce marzenia.
nie porzuciłam ich.
tylko ta samobójczość.
i ta autodestrukcyjność.
nie dają żyć.
 
Marzec 2013