Lab.348/14 - Figiel
Proza » Miniatura » Lab.348/14
A A A

Nie mogę dogadać się z ludźmi.

Coś ze mną nie tak?

No, nie wiem… Może to dlatego, że mam słaby wzrok?

E, nie! U mnie w rodzinie wszyscy ledwo widzą – rodzeństwo, kuzynki i kuzyni, ot, taki genetyczny myk, chichot Matki Natury. Przegrana sprawa.

Chyba że te mądrale w białych kitlach coś wykombinują i będę widzieć lepiej, ale jak na razie kiepsko im idzie. Nie powiem,  niby starają się – raz na jakiś czas zabierają mnie do takiego pokoju i cieszą się, gdy omijam to lub owo, nie waląc nosem w przeszkodę.

Durnie!

Nie wiedzą, że mam pamięć fotograficzną i nie muszę widzieć, co stoi na drodze, bo jak raz gdzieś byłem, to dobrze wiem co tam jest. Zwyczajnie, wszystko mi się w głowie wyświetla, jak film. Nawet, jeśli coś ustawią inaczej, pierwszy raz idę wolniej, ostrożniej, ale gdy już się zorientuję, mogę śmigać bez obaw. A oni skaczą z radości.   

Proszę bardzo, mogę im dostarczać tego szczęścia, ilekroć sobie zażyczą, tylko niech mi nie majstrują przy oczach, bo to na nic. Gmerają przy nich nieustannie… Efekt żaden, a tylko boli.

Taak… Myślę, że moje kiepskie kontakty z ludźmi, to raczej nie przez wzrok.

A może jest we mnie coś, co ich zniechęca? Na przykład jestem szpetny?

Nie, nie! Odpada.

Zresztą, niektórzy z nich też niepiękni. O! Pamiętam takiego jednego: gruby był jak beka, łysy, sapał przy każdym kroku i cały czas się pocił. Ciągle jadł. Chyba od tego jedzenia tak sapał, bo niby od czego?

Ja też, nie powiem, mogę zjeść. Całkiem sporo. W sumie, nie jestem wybredny, bo w przeciwieństwie do wzroku, żołądek mam zupełnie w porządku i łykam wszystko jak leci, byle nie było zbyt słone. Tylko nabiału specjalnie nie mogę, ale poza tym – nie ma problemu.

W każdym razie, ten facet od apetytu ładny nie był, a od tego obżarstwa chyba coś mu się stało, bo pewnego ranka go nie zobaczyłem. I następnego też nie. Zawsze do mnie przychodził, szeleścił tym swoim białym fartuchem, witał się, nawet coś zagadał. Nagle zniknął.

Może gdzieś się zbunkrował i dalej żre bez opamiętania? No, ale tego się nie dowiem. W każdym razie szkoda go. Fajnie pachniał – dobrym jedzeniem.

Wiem co mówię, bo węch mam dobry. Jak wzrok siada, to inny zmysł jest ostrzejszy. Niezła sprawa taki dobry węch, dużo mówi o ludziach. Wiem na przykład, kiedy są źli albo się boją. Bo gniew i strach mają zapach. Tylko, że ta wiedza wcale nie pomaga mi w kontaktach. Eh!

A może… Może po prostu jestem głupi?

Bzdura! Wręcz przeciwnie – wszyscy chętnie przyznają, że jestem inteligentny, ba! niektórzy nawet twierdzą, że przyszłość należy do takich jak ja.

No więc, co jest?

Przecież nie to, że jestem jakaś ciamajda, która przeprasza, że żyje. Może i mam słaby wzrok, ale ogólnie jestem wysportowany. Lubię na przykład wspinaczkę. Nie wiem, co inni widzą w tym skomplikowanego. Przecież to proste: trzeba tylko dobrze się wczepić, a reszta, to łatwizna. No fakt, trochę siły też trzeba mieć. A ja jestem silny i nie chwaląc się, jak komu trzeba przyłożyć, to nie pękam! Wiem dobrze, co to defensywa i ofensywa. Stosuję zamiennie. Zależy kto zaczepia. Wtedy leje się krew, albo i nie.

Jak mnie kiedyś jeden w białym kitlu wkurzył, to nie wytrzymałem. Oj, dałem mu popalić, trzy tygodnie chodził z bandażem na ręku. Wiem, wiem, nie powinienem. Tak jakoś wyszło… Głupio mi potem było, bo facet nigdy już do mnie ręki nie wyciągnął.

A może jestem za mało komunikatywny?

Nieprawda! Jestem bardzo rozmowny. Gadam przez cały czas, jak nie do siebie, to do innych, tylko… coś z odbiorem nie tak. Nie chcą słuchać. Wcale.

I ogólnie rzecz biorąc, wkurzają mnie!

Bo przecież ja jestem całkiem normalny: tak samo odczuwam ciepło i zimno, bywam smutny lub zadowolony. Czasem boję się. Wiem, co znaczy ból.

Gdy rano wyciągają mnie z klatki, zawsze zerkam na tę idiotyczną, białą tabliczkę z koślawym napisem: „Lab.348/14”, a potem krew mnie zalewa.

Żaden ze mnie "Lab-coś–tam"!

Szczur jestem! I nawet ten stary cymbał z klatki obok, nieustannie skaczący z zębami na pręty wie, że mam na imię Max.

Cholera jasna by wzięła tych durnych ludzi!

Bez nich świat byłby chyba lepszy.

 

Poleć artykuł znajomym
Pobierz artykuł
Dodaj artykuł z PP do swojego czytnika RSS
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • E-mail znajomego:
  • E-mail polecającego:
  • Poleć ten artykuł znajomemu
  • Znajomy został poinformowany
Figiel · dnia 14.02.2015 14:34 · Czytań: 2124 · Średnia ocena: 4,6 · Komentarzy: 12
Komentarze
al-szamanka dnia 14.02.2015 16:38 Ocena: Świetne!
Od szóstej linijki wiedziałam!
Ale nie szkodzi, i tak przeczytałam tekst do końca i to z żywym zainteresowaniem.
Jako przeciwniczka używania zwierząt do eksperymentów ( to nie przedmioty tylko czujące stworzenia) ciekawa byłam jak rozwiniesz temat.
I spodobało mi się, że całość opisywana jest z punktu widzenia szczura.
Ha, brzmi bardzo wiarygodnie :)
Szczury są bardzo mądralińskie, dlatego Twój Max był w stanie wygłosić niezaprzeczalną prawdę:
Cytat:
Cho­le­ra jasna by wzię­ła tych dur­nych ludzi!
Bez nich świat byłby chyba lep­szy.


Sporo humoru świeci w opowiadanku.
Ale i wiele momentów, gdzie zwykły zjadacz chleba mógłby się nareszcie zastanowić... kazde stworzenie ma swoją godność.

Pozdrawiam :)
euterpe dnia 14.02.2015 17:06 Ocena: Świetne!
Świetne! Kto by pomyślał, że to... nie będę zdradzać, bo ktoś przeczyta komentarz i nie będzie zaskoczenia, a być musi! Innego wyjścia nie ma, bo to taka dobra rzecz:D
Muszę powiedzieć, że choć kiedyś byłam przeciwna testowaniu na zwierzętach, teraz jestem wobec tego neutralna, gdyż wiele odkryć dzięki temu zaistniało i wolę takie próby, zamiast na ludziach. Jest to może potworne, ale właściwie w laboratorium nikt nie stara się krzywdzić zwierząt na siłę, wręcz przeciwnie. Odbywa się to w sposób jak najbardziej humanitarny, a daje duże prawdopodobieństwo powodzenia.
Zauważyłam:
Cytat:
za­wsze zer­kam tę idio­tycz­ną

chyba tam "na" być powinno
Pozdrawiam serdecznie,
Ewa
Miladora dnia 14.02.2015 17:14
al-szamanka napisał/a:
Od szóstej linijki wiedziałam!

Ja również. :)
Ale też nie mam nic przeciwko takim tekstom, bo w zasadzie mało kto się zastanawia, co i jak czują zwierzęta. A one jednak niewątpliwie czują i to dużo.
Na marginesie - swego czasu regularnie odwiedzał mnie szczur i podkradał mydło z łazienki. Dostał na imię Maksencjusz i w rezultacie stał się bohaterem "Ballady o szczurach".

Ale wracając do rzeczy, mimo tego tematu nie jest to Twoje najlepsze opowiadanie, Figielku.
Bo stylistycznie, chociaż to narracja szczura, mogłoby być nieco lepiej, a z interpunkcją też się miejscami rozmijasz. No i przydługawy nieco ten monolog, co wobec przewidywalności tekstu niewiele wnosi nowego.
Chociaż w sumie i tak nieźle się czyta.

Miłego :)
Dobra Cobra dnia 14.02.2015 18:19 Ocena: Świetne!
Bardzo dobra rzecz! Pięknie się czyta, wartko napisana akcja.


Figlo.

Oczywiście uczłowieczasz zwierzę, tak naprawdę jest ono jednak niższą formą życia. Nie wiadomo (może przez filmy i bajki????? czyli winni są temu twórcy) skąd taka moda na gadające zwierzaki. Może w ten sposób było kiedyś łatwiej przekazywać dzieciom świat dorosłych? A teraz się rozpowszechniło i jest pełno kreskówek, które oglądają też dorośli.

Z drugiej strony mówi się, że zwierzę (pies???) najwierniejszym przyjacielem człowieka. Czy pies zatem jest najwyższą formą zwierzęcia? CZy są inne, wyższe? Foka, jeleń, jeżozwierz? Słoń może? Małpa? Goryl?


Pojawia się tu wiele pytań, na które trudno jest odpowiedzieć.

Na pewno ryby mają tzw. pamięc krótkotrwałą. Trwa ona dwie czy trzy sekundy. I potem już nie pamiętają. Ból śmierci, zranienia? Na pewno jest, ale nie myśli o tym wcześniej.

Z trzeciej strony krowy, prowadzone na rzeź, płaczą a wielkie łzy lecą z ich oczu. Ale potulnie idą tam, gdzie prowadzi je rzeźnik. Do pomieszczenia, w którym tracą życie.

Stąd rozumiem wegetarian i niejedzących mięsa.

Jednak z czwartej strony Bóg zalecił jedzenie mięsa.


To chyba przyczynek do wielkiej dyskusji.



Bardzo dobry, persyfikowany ludzko kawałek. Może dzięki jego bohaterowi spojrzymy na temat z innej strony?



Pooozdrawiam,

Dobra Cobra
zajacanka dnia 14.02.2015 18:35
al-szamanka napisał/a:
Od szóstej linijki wiedziałam!

A ja nie wiedziałam, choć miałam jakieś podejrzenia, czekałam na niespodziankę.

No i pieknie!

Ciekawe podejście od tematu, dośc sprawnie napisane.

Pozdrawiam

A
Figiel dnia 14.02.2015 20:16
Witam wszystkich:)
Heh, za mało ukryłam szczura w szczurze, bo część Czytelników natychmiast rozgryzła kto zacz.

szamanko,
Patrzyłam któregoś dnia na mojego niezmiernie łagodnego i rozumnego Maniusia, który ucinał sobie drzemkę na poduszce, luzacko wyciągnięty i nie zareagował nawet na włączenie odkurzacza. Gdy trafił do mnie po badaniach testowych właśnie jako "odpad laboratoryjny, wcale taki wyluzowany nie był - przeciwnie, chował się w ciemny kąt, gdy tylko zaobserwował jakikolwiek ruch lub usłyszał choćby szelest, nie ufał mi, próbował gryźć. Niewątpliwie, wiele przeszedł. Zastanawiałam się, co mógłby powiedzieć, gdyby dać mu możliwość powiedzenia paru słów o sobie i ludziach.
Temat zasadności używania zwierząt do badań laboratoryjnych jest dla mnie o tyle trudny,że z jednej strony chętnie powiedziałabym twardo " Nie!", bo przecież te zwierzaki przeżywają ogromny stres, cierpią i tracą życie. Z drugiej strony mamy szereg śmiertelnych lub przewlekłych schorzeń z którymi medycyna nie daje sobie rady. Cierpią chorzy, ich rodziny, umierają dzieci, rozgrywają się dramaty. Ktoś powie: co wobec nich warte jest jakieś tam szczurze życie? Niewiele, tylko.... to też życie. Jedyne, które zwierz ma.

euterpe,
tak jak napisałam wyżej. Masz rację, wiele niezbędnych leków zostało przetestowanych na zwierzętach i dzięki nim możemy stosunkowo łatwo uporać się z niektórymi chorobami. Nadal jednak sprawa nie jest prosta, bo skoro szanujemy, a przynajmniej dążymy do szanowania życia ludzkiego, to co z jego innymi przejawami? Czy aby na pewno mamy prawo zabijać i okaleczać, tym bardziej, że spectrum badań nie dotyczy przecież tylko medycyny, ale rozciąga od przemysłu kosmetycznego do zbrojeniowego. Nie zawsze też zwierzęta są traktowane humanitarnie - często trzymane są w zbyt małych klatkach, pozbawione możliwości zaspokojenia naturalnych instynktów, wytwarzania więzi i drabiny hierarchicznej, albo przeciwnie - są stłoczone na zbyt małej powierzchni.
Dziękuję Ci za uważne czytanie i za wskazanie błędu, oczywiście zaraz poprawiam.

Miladoro

Czyścioszki z tych zwierzaków, bo Maksencjusz mydło, a Maniek z uporem kradnie z łazienki szczoteczki do zębów, które znosi pod łóżko w sypialni. Bóg jeden wie, po co mu one, bo ich nawet nie gryzie.
Co do samego tekstu - dzięki za uwagi, na pewno przyjrzę się opowiadaniu raz jeszcze pod kątem Twoich słów. Spróbuję też coś począć z nieszczęsną interpunkcją, moją zmorą i nie przestanę wierzyć, że następnym razem będzie lepiej. Ten tekst zniósł już wiele poprawek, ale zniesie i następne. Taki los tekstu :)

Dobra Cobro

Uczłowieczam zwierza, a jakże! I to jakiego - tego paskudnego, z długim łysym ogonem, na widok którego niektórym nie tylko paniom, ale i panom zdarza się wrzasnąć. Nie mów nie, bo słyszałam:)
A tak serio - ogon ogonem, ale czy człowiek jako gatunek z całą swoja pychą, tendencją do zabijania się, unicestwiania natury w imię własnych interesów nie jest bardziej paskudny? Człowiek nie liczy się nawet z przedstawicielami swojego gatunku, a co dopiero z tym co odczuwają " bracia mniejsi", a nie wątpię, że każde zwierze odczuwa ból i strach. Ostatnio czytałam, że naukowcy odkryli u niektórych zwierząt aktywność mózgu pozwalającą sądzić,że operują uczuciem nadziei. Może te personifikacje, to nie taki rzut kulą w płot?

zajacanko
bardzo się cieszę, że nie wiedziałaś, a jedynie podejrzewałaś, bo to znaczy, że jednak trochę mi się zagadka udała. Dzięki za poczytanie i miłe słowa. A szczury, jak wiesz, to moje hmm... pieszczoszki. No cóż, jako dość poukładana osoba mogę mieć jednego fioła :)

Pozdrawiam wszystkich i dziękuję za odwiedziny:)
Zurbanizowany dnia 15.02.2015 11:01
Witaj, Figlo.

Początek był intrygujący i "poleciałem" dalej, nie żałuję. Dobra rzecz, zmuszająca do kombinowania z kim lub czym, mamy do czynienia.
Niestety eksperymenty na zwierzakach były, są i będą. :( Można tylko mieć nadzieję, że nasi przyjaciele będą w nich traktowani z szacunkiem i nie będą cierpieć. Szczury są bardzo mądrymi stworzeniami, a Max wśród nich jakimś szczurzym jasnowidzem. Coś mi się widzi, że jak już doprowadzimy do naszej samozagłady, to one będą nowymi panami Ziemi. :) Pytanie tylko, czy lepszymi od nas?…

Pozdrawiam serdecznie.

Serg
Figiel dnia 15.02.2015 12:13
Witaj, Serg :)

Są takie przewidywania, że gdyby ludzkość spotkała zagłada, szczury są pretendentami do objęcia władania na naszej planecie. Mają ku temu wszelkie predyspozycje - wysoką płodność, umiejętność organizowania się w struktury, porozumiewania się, budowę szkieletu, umożliwiającą przedostanie się do wszelkich zakamarków ( ruchome, spłaszczające się żebra), nieprawdopodobny zmysł równowagi, skoczność plus zęby zdolne pokonać beton. Dodajmy do tego wszystkożerność i nieprawdopodobne wręcz umiejętności przystosowawcze oraz rozwinięty zmysł eksploracyjny. Są zdecydowanie zdolne do przetrwania. Oczywiście, mowa o odmianach dzikich, takich jak np Rattus Norvegicus, bo te laboratoryjne, to zupełnie inna linia - bardziej pieszczochy ze zdecydowanie mniej rozwiniętymi umiejętnościami i mają się do swoich dzikich pobratymców jak słoń do słoniny. W przeciwieństwie do nich łatwo się oswajają i włączają człowieka do swojego stada, wyraźnie okazując sympatię lub jej brak.
Prawdę mówiąc, pomimo całej sympatii dla wesołych, rozbrykanych labików, nie byłabym zachwycona, gdyby ich dzicy kuzyni zdominowali ziemię. W gruncie rzeczy już stanowią problem, bo liczba dzikich szczurów zamieszkujących aglomeracje miejskie kilkakrotnie przewyższa liczbę mieszkańców. Anglia boryka się z tym problemem - populacje szczurze powodują zniszczenia sieci wodociągowych oraz elektrycznych. Do tego stają się bezczelnie śmiałe. U nas też, bodajże w Toruniu, kilka lat temu zupełnie spokojnie wyszły na miejskie trawniki i zajęły się obgryzaniem wszystkiego wokół, nie bacząc ani na ludzi, ani ruch uliczny.
Wygląda na to, że w szczurzym świecie mamy i przyjaciół i wrogów.
Dzięki za obecność pod tekstem.
Pozdrawiam:)
Quentin dnia 15.02.2015 12:39 Ocena: Dobre
Bez nich świat byłby na pewno lepszy

Zacząłem od takiej oto konkluzji, żeby było optymistycznie już na wstępie ;)
Sprawnie napisany tekst. Sprytnie. Byłem na końcu zaskoczony i w życiu nie domyśliłbym się, że chodzi o szczura, gdyby nie pointa. Ale ja to jestem raczej mało domyślny, więc po drodze umyka mi masa rzeczy. Najważniejsza i tak jest puenta :-) Nie ważne, jak zaczynasz... No właśnie.

Figiel napisała:
bodajże w Toruniu, kilka lat temu zupełnie spokojnie wyszły na miejskie trawniki i zajęły się obgryzaniem wszystkiego wokół, nie bacząc ani na ludzi, ani ruch uliczny.



Poważnie? Nie widziałem. Znaczy widziałem, ale myślałem, że to występ cyrku albo zgromadzenie Urzędu Miasta :-)

Pozdrowienia
Quen
Figiel dnia 16.02.2015 19:53
Dzięki, Quentinie za obecność i cieszę się z zaskoczenia:)
Quentin napisał:
Poważnie? Nie widziałem. Znaczy widziałem, ale myślałem, że to występ cyrku albo zgromadzenie Urzędu Miasta :-)

Poważnie, poważnie. Brykali po zielonej trawce, razem ze zdenerwowanymi urzędnikami, którzy próbowali oszacować ich ilość, więc jakbyś nie patrzył, oczy by Cię nie zmyliły:)
Pozdrawiam:)
mike17 dnia 18.02.2015 17:31 Ocena: Świetne!
Znając twoją prozę, Figielku, od lat kilku, i pewne jej, że tak powiem, "stałe punkty programu", i tu liczyłem się z tym, iż przez większość tekstu będziesz czytacza zgrabnie a z wyczuciem zwodzić, by na koniec grzmotnąć po deklu mocarnym suspensem :)

I tak zaiste się stało!

Zrazu miałem poczucie, jakby chodziło o więźnia, ale żem szybko porzucił ten mylny koncept.
I chylę czoła, bo do samiuśkiego końca nie wiedziałem, ba, nawet mi przez głowę nie przeszło, że nasz heros to... szczur :)
Tak poprowadzić opowiastkę, by się po drodze "nie wyłożyć" i nie "spalić" tajemnicy to już wyższa szkoła jazdy, i Ty dałaś tego pokaz.

Lubię takie personifikacje, jakby zbliżające nas do zwierząt lub roślin, w tym, co mogą czuć i jak nas, ludzi, postrzegać, bo że tak jest, nie mam wątpliwości - zwierzaki mają swój rozum i logikę, o czym pisałem w "Mojej Kuleczce", wiem, że to pamiętasz, jak ja twoje wspomnienie.
Wiesz, mam ochotę znów tam zajrzeć, do twojej miniatury, ale wiem, że poczuję ból, bo mój własny, choć to już prawie 3 lata, nie minął.

Pozdro dla ulubionej Autorki :)
Figiel dnia 25.02.2015 20:40
Dzięki, Michale za poczytanie i dobre słowo :)
Te ogoniaste gryzonie to moje ulubieńce, wiec zdarza mi się nieraz coś o nich ( a może dla nich?) napisać. Cieszę się, że nie dostrzegłeś szczura w szczurze, bo i taki był zamysł, a skoro się udało, to rosnę z zadowolenia, że mi jakoś wyszło. Co do personifikacji - mają one zarówno swoich zwolenników jak i zagorzałych przeciwników, ale dobrze wiemy, że nam bliżej do tych pierwszych. Może właśnie dzięki Kuleczce i Bajce?

Pozdro:)
Polecane
Ostatnie komentarze
Pokazuj tylko komentarze:
Do tekstów | Do zdjęć
Kazjuno
27/03/2024 22:12
Serdeczne dzięki, Pliszko! Czasem pisząc, nie musiałem… »
pliszka
27/03/2024 20:55
Kaz, w niektórych Twoich tekstach widziałam więcej turpizmu… »
Noescritura
25/03/2024 21:21
@valeria, dziękuję, miły komentarz :) »
Zdzislaw
24/03/2024 21:51
Drystian Szpil - to i mnie fajnie... ups! (zbyt… »
Drystian Szpil
24/03/2024 21:40
Cudny kawałek poezji, ciekawie mieszasz elokwentną formę… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:18
@Optymilian - tak. »
Optymilian
24/03/2024 21:15
@Zdzisławie, dopytam dla pewności, czy ten fragment jest… »
Zdzislaw
24/03/2024 21:00
Optymilian - nie musisz wierzyć, ale to są moje wspomnienia… »
Optymilian
24/03/2024 13:46
Wiem, że nie powinienem się odnosić do komentarzy, tylko do… »
Kazjuno
24/03/2024 12:38
Tu masz Zdzisław świętą rację. Szczególnie zgadzam się z… »
Zdzislaw
24/03/2024 11:03
Kazjuno, Darcon - jak widać, każdy z nas ma swoje… »
Kazjuno
24/03/2024 08:46
Tylko raz miałem do czynienia z duchem. Opisałem tę przygodę… »
Zbigniew Szczypek
23/03/2024 20:57
Roninie Świetne opowiadanie, chociaż nie od początku. Bo… »
Marek Adam Grabowski
23/03/2024 17:48
Opowiadanie bardzo ciekawe i dobrze napisane.… »
Darcon
23/03/2024 17:10
To dobry wynik, Zdzisławie, gratuluję. :) Wiele… »
ShoutBox
  • Kazjuno
  • 28/03/2024 08:33
  • Mike 17, zobacz, po twoim wpisie pojawił się tekst! Dysponujesz magiczną mocą. Grtuluję.
  • mike17
  • 26/03/2024 22:20
  • Kaziu, ja kiedyś czekałem 2 tygodnie, ale się udało. Zachowaj zimną krew, bo na pewno Ci się uda. A jak się poczeka na coś dłużej, to bardziej cieszy, czyż nie?
  • Kazjuno
  • 26/03/2024 12:12
  • Czemu długo czekam na publikację ostatniego tekstu, Już minęło 8 dni. Wszak w poczekalni mało nowych utworów(?) Redakcjo! Czyżby ogarnął Was letarg?
  • Redakcja
  • 26/03/2024 11:04
  • Nazwa zdjęcia powinna odpowiadać temu, co jest na zdjęciu ;) A kategorie, do których zalecamy zgłosić, to --> [link]
  • Slavek
  • 22/03/2024 19:46
  • Cześć. Chciałbym dodać zdjęcie tylko nie wiem co wpisać w "Nazwa"(nick czy nazwę fotografii?) i "Album" tu mam wątpliwości bo wyskakują mi nazwy albumów, które mam wrażenie, że mają swoich właścicieli
  • TakaJedna
  • 13/03/2024 23:41
  • To ja dziękuję Darconowi też za dobre słowo
  • Darcon
  • 12/03/2024 19:15
  • Dzisiaj wpadło w prozie kilka nowych tytułów. Wszystkie na górną półkę. Można mieć różne gusta i lubić inne gatunki, ale nie sposób nie docenić ich dobrego poziomu literackiego. Zachęcam do lektury.
  • Zbigniew Szczypek
  • 06/03/2024 00:06
  • OK! Ważne, że zaczęłaś i tej "krwi" nie zmyjesz już z rąk, nie da Ci spać - ja to wiem, jak Lady M.
Ostatnio widziani
Gości online:63
Najnowszy:wrodinam