Witaj, MM!
Tak długo Cię tu nie było. Miło znowu przeczytać coś Twojego.
Pozdrawiam serdecznie, Lilah

Ja też się bardzo cieszę, mogąc znowu Cię czytać, MM.
To piękny wiersz i dobrze jest wiedzieć, że tyle setek lat temu ludzie potrafili tak mówić o uczuciach. Bo my już chyba nie potrafimy... nie tak, nie takimi słowami... Może szkoda.

Dobrze byłoby jednak, gdybyś pod wierszem lub w uwagach od autora zamieściła chociaż krótką informację o twórcy wiersza. Mniej więcej to, co podała Nalka. Może jeszcze, że był medykiem, poetą, filozofem?

A co do przekładu, to tylko zapytam, czy konieczne są wszystkie zaimki?
Bo myślę, że część można by opuścić.

Tak to widzę:

- ła­god­nie, moja twar­do­ser­ca, smu­kła,
bądź dla mnie ła­god­na i po­kło­nię się
po­gwał­ci­łem cię je­dy­nie pa­trze­niem -
moje serce jest czy­ste, lecz nie oczy
te zbie­ra­ją z two­ich wdzię­ków
róże i lilie tam skry­te
uniósł­bym pło­mień z two­ich po­licz­ków
by gasić ogień ogniem
a gdy był­bym spra­gnio­ny
tam szu­kał­bym wody
na­sy­cił­bym się wargą mie­nią­cą jak rubin -
jak wę­giel w szczyp­cach moich szczęk
moje życie wisi na szkar­łat­nych wąt­kach
śmierć jest teraz uta­jo­na w zmierz­chu
widzę, że ta noc nie ma końca
gdzie nie­gdyś żadna ciem­ność nie roz­dzie­la­ła dni
gdyż czas był gliną w moich rę­kach
a for­tu­na – garn­car­skim kołem

Aha - nie powiększyłabyś nieco druku, żeby łatwiej się czytało?

Serdeczności i proszę o jeszcze.

To ten, http://pl.wikipedia.org/wiki/Juda_Halevi , prawda?

Tłumaczysz z jakiegoś indoeuropejskiego pośrednika, czy bezpośrednio z hebrajskiego? Może mogłabyś podać link do źródła?

Tekst ma ogromną energię wynikającą z kontrastu między tym co nieskończone i święte a tym czego człowiek pragnie i co uważa za piękne. W dodatku realizacja jest bardzo współczesna i przemawiająca.