Bardzo obrazowo przedstawiony temat, a obraz ten przede wszystkim nastraja - przynajmniej mnie. Dokładnie, a może nawet zbyt dokładnie, czuję to wszystko co ten wiersz niesie. Mogłem go wchłonąć nie tylko oczami, lecz całym ciałem. Co prawda nie było to oderwanie od smutnej rzeczywistości, ale raczej podróż w miejsce które idealnipasuje do mojego nastroju (jako odbiorcy) oraz całości wiersza. Nie ma tu miejsca na zbędną nadzieję, kiedy Słońce zachodzi wszystkie nadzieje bledną. Po wszystkich wspólnych chwilach, po drugiej osobie zostaje nam jedynie łza, probująca ominąć usta, osładzając naszą gorycz słonością tesknoty, którą tak pięknie tu widać. Dziekuję ci za tą smutną podróż, jednak potrzebną każdemu. Powodzenia i więcej optymizmu życzę