Opowiedzieć Ci bajkę? Będzie to historia o rodzinie łabędzi.

Rzecz działa się podczas podróży powrotnej z pięknych, ciepłych krajów. Łabędzia rodzina składała się wówczas z czterech ptaszków: dwóch młodzików zrzucających już szare piórka i rodziców: mamy i taty. Z powodu ogólnego ptasiego zamieszania, charakterystycznego dla startu wielkich lotów powrotnych, tata oddzielił się od swoich ukochanych. Sytuacja nie miała w sobie nic nadzwyczajnego, nie była pierwszyzną dla ptasiej familii; mama miała troszczyć się o swoich synów, ojciec zaś planował dotrzeć do rodzimego gniazda z niewielkim, kilkudniowym opóźnieniem.

Droga powrotna była długa, piękna, ale również wyczerpująca. Podczas jednego ze słonecznych popołudni Pan Łabędź zauważył, że dwa lisy skradają się do schowanego w sitowiu, samotnego gniazda kaczek. Jako, że był on dumnym i wielki ptakiem, postanowił obronić kacze jaja, mimo nikłej szansy na wyjście z tych tarapatów bez szwanku. Zniżył lot i furkocząc, dziobnął pierwszego lisa. Ten, przestraszony nagłym atakiem i siłą impetu, uciekł w popłochu. Pan Łabędź wiedział, że z drugim przeciwnikiem nie pójdzie mu już tak łatwo. Była to dojrzała i sprytna zwierzyna. Pełen pasji próbował dziobnąć znów, tym razem jednak nie trafił. Poczuł ostre pazury na swojej białej piersi, z gracją uchylił się jednak przed ugryzieniem. Rudy napastnik nie docenił wielkiej broni ptaka – skrzydeł, które były wystarczająco silne, przenosić jego potężne ciało ponad morzami. Uderzenie Pana Łabędzia oszołomiło lisa, ten zerkając kątem oka na przestraszonego, czekającego w pobliskich krzakach kompana, rzucił się w końcu do ucieczki.

Ku zaskoczeniu dumnego ojca rodziny, rudych napastników było więcej, niż sądził. Nie zdążył uchylić się przed wyskakującym z pobocznej kępy sitowia trzecim lisem. Kiedy zęby przebijały jego długą, białą, szlachetną szyję, po krótkiej chwili szoku, był już spokojny. Przynajmniej spróbował.