ładnie jest, zgrabnie i warstwowo, jak lubię. a przy tym nostalgicznie, choć jeszcze można by podłubać przy tym wierszu troszkę (wiem, jak zwykle marudzę ))

"splatam świty w warkocze" to ładnie brzmi. troszkę bym to pociął, żeby pozbyć się kilku zbędnych słów, ale to tylko według mnie ))) pozdrawiam. msh

chyba sie wypaczyłem i oglądam świat zbyt krytycznym okiem, bo podoba mi się w tym wierszu tylko parę rzeczy, które wybolduję:

splatam świty w warkocze
chcę pamiętać złote kłosy
falujących dni kiedy słońce plamiło
dłonie niewinne jak kromka chleba
był taki czas

nie ma czasu na wspomnienia
trzeba iść zapomnieć bocianie gniazda
drogi i mosty rzucane nad przepaścią
od myśli do słowa

już nie ma we mnie słów
jest patrzenie i czucie jeszcze bywa
ściska coś za gardło częściej strach
wzruszenie zostaje tylko na końcu
języka

ac, spróbuję.

"splatam świty w warkocze
żeby (za)pamiętać (te) chwile
kiedy słońce plamiło dłonie
niewinnością "


teraz trzeba zrobić krok
zapomnieć bocianie gniazda
drogi i mosty rzucane nad przepaścią
myśli

słowa znikną
patrzenie i czucie będzie jeszcze bywać
i tylko wzruszenie zostanie na końcu
języka "
to tak na szybkiego. nie twierdzę, że tak jest ok, ale może to nasunie jakieś tropy. pozdrawiam cieplutko. msh

ac, zawsze warto poświęcić chwilę. zawsze wtedy, kiedy jest się nad czym zatrzymać ))) pozdrawiam. msh ps z przedostaniej można jeszcze wyrzucić "i" : "tylko wzruszenie zostanie na końcu języka". msh