No, tak najprościej winić o wszystko Boga. My, ludzie jesteśmy biedni, zagubieni i niewinni. Jak zbłąkane owieczki na hali. Tyle, że mamy trochę większe rozumy, ale bardzo często wolimy ich nie używać, bo używając można dojść do wniosku, że jednak to my decydujemy o swoich postępkach a taka świadomość bardzo boli.

Wkurza mnie takie myślenie. Twój tekst wywołał moją irytację, ale i wielki smutek jednocześnie. Czyli zrobił, co do niego należało: wywołał emocje.

Pozdrawiam

Wyobraziłem to sobie: dwaj kolesie, którzy widzą się pierwszy raz w życiu, siedzą naprzeciw siebie i przez pięć minut kontemplują w milczeniu

Ciekawy klimat budowany od początku i mocna końcówka.
Są miejsca, do których Bóg nie zagląda. Szkoda tego Świadka Jehowy, bo ledwo co się osuszył, i zaraz znów wyszedł na deszcz. Ale słabej wiary ten człowiek, a może raczej słabej wiedzy, bo tacy prawdziwi Świadkowie mają odpowiedzi na każde pytanie. Ale on od początku wydawał się mało zdecydowany...

Mocna miniaturka.

Witaj,

zgadzam się z Heisenbergiem.
Zachowanie Świadka jest mało prawdopodobne. Jeśli ktoś przychodzi porozmawiać o Bogu, to raczej nie wychodzi, gdy zada mu się pytanie na ten temat. Nie rozumiem przekazu, bo odpowiedzi na pytanie, które stawiasz w tekście jest bardzo wiele i w każdej religii, każdy wierzący człowiek udzieliłby na nie odpowiedzi.
Pozdrawiam

nie do końca chodzi o to, że każdy wierzący udzieliłby odpowiedzi - właśnie na takie sytuacje nie ma słów, i milczące wyjście Świadka podkreśla to wyraźnie.
Niech już zamilkną - słowa niczego nie zmienią.

Chłodny i suchy styl mrozi mocniej niż ekwilibrystyka słowna...

Nic nowego nie powiem. Jak już zauważono, mało prawdopodobne wydarzenie, trochę przereżyserowane. Od dawna gadam z jehowcami i oni raczej nic poza czasem dla swojej roboty nie poświęcają. Wręcz unikają wszelkich niezręczności i nieprzewidywalnych zwrotów akcji. To maszyny do roznoszenia braku wiedzy

No, w końcu ktoś. Pod postać świadka możecie sobie wstawić kogokolwiek. To tylko figura proroka, który sprzedaje zbawienie w tandetnych reklamówkach.

W.

No i chyba będą się sypać, bo... Bo ja lubię Jehowych. A twój bohater wydał mi się gburem.
Nie jestem, w żadnym wypadku, oburzonym katolikiem. Ba, w ogóle nie jestem katolikiem, odnoszę się do wszelkich religii z duzym dystansem, ale nie zabraniam ludziom w nic wierzyć, jeśli im to pomaga, bo wiem, że pomagać potrafi. Sam modliłem się do bliżej nieokreślonej siły stwórczej w najgorszych chwilach desperacji i wciąż mi się to zdarza. Dlatego nie lubię wojujących ateistów, bo w moim własnym mniemaniu różnią się od wojujących chrześcijan tylko tym, że są mi bliżsi ideologicznie.
Twój bohater nie przypadł mi do gustu, bo nie stać go było na dialog. Niby ma w sobie empatię, niby zaprosił goscia do środka, ale potem wydawał się siedzieć tylko z poczuciem wyższości, rzucił ciętą ripostą i pewnie rozkoszował w duchu głupią miną rozmówcy. Takie odniosłem wrażenie.
Czym więc różni się od tego proroka z tandetną reklamówką? Tym że zamiast zbawienia, sprzedaje niewiarę? Że zamiast pięknych słówek, ma cięte riposty i obrazowe przykłady? Według mnie nie różni się niczym.
Zawsze wpuszczam wszelkich wolontariuszy, ulotkarzy i resztę do środka, żeby wrzucili sobie ten głupi papierek do skrzynki. Kiedyś porozmawiałem z Jehowym przy takiej okazji dość długo, i wiesz co? On chciał właśnie POROZMAWIAĆ. Nie atakować, nie przekonywać, tylko przedstawić swój punkt widzenia.
Użyłem podobnego argumentu, co twój bohater (to chyba najczęstszy argument ateistów, "gdzie był Bóg, gdy...?". Świadek miał na niego odpowiedź. Błahą, niezręczną, ale w nią wierzył.
Wspomniałeś, że zamiast świadka można wstawić dowolnego proroka. Ale moim zdaniem żaden prorok nie jest zły, jeśli nikogo nie krzywdzi i pomaga ludziom coś w sobie odnaleźć. Coś, czego ani ty, ani ja nie musimy wcale rozumieć.

Dobra, pomądrzyłem się, ale nie da się ukryć, że tekst jest dobry. Przede wszystkim świetnie napisany, ale trzeba mu również przyznać, że wywołuje dyskusję, a to ogromna zaleta.
Nie zgadzam się z nim, ale doceniam warsztat.

Pozdrawiam serdecznie, a jako że odzywam się do ciebie po raz pierwszy w życiu, to wielki szacun i dziękóweczka za to wspaniałe miejsce w sieci

@agnes
Ale przecież krasnoludki istnieją, każde dziecko to wie We wróżki też nie wierzysz? Ale one umierają, jeśli tak mówisz, wiesz o tym?

Sagitariusie (drogi;p)!

Tanie wzruszenie oferuje nam tu Autor. Wyciskacz łez, a jak już o Bogu, to na pewno chwyci. No i doszło aż do górnej półki. Niezbadane są te wyroki …:-).

Radziłabym Autorowi wymyślić w przyszłości coś od siebie, coś, czego jeszcze nie było ani w gazetach, ani w kazaniach, ani w telewizji w ostatnim czasie. To już jest większa sztuka. A tak to wygląda na to, że jak się jest "szefem", to górna półka i garść pochlebców zapewnione, co napisała
palcia

P.S. Sam tekst zredagowany poprawnie i sprawnie.

nie rozumiem jakim cudem coś takiego ląduje na górnej półce.

Dzien Dobry dzisiaj, Sagitarius* ( opublikowane dnia 19-04-2015 10:26 )
Właśnie teraz odkryłam Twoją miniaturę pod tytułem „W progu”.
Po jej przeczytaniu zapukała do mnie małość i niewiara w siebie.
Cóż Ty masz za umysł, który prowadzi Twoją dłoń, do komponowania takich tekstów. Pare zdań, a esencja na końcu. Gratuluję łatwości pióra, a ja z zabieram się do dalszego czytania.
Może się czegoś nauczę.
Z podziwem, Gymea.