Bardzo ładny tytuł, treść również. Temat zgrabnie się przeplata. Najmocniej uderza mnie końcówka. Podoba mi się też trawiona retrospekcja. Choć sama w sobie wydaje mi się być dosyć melancholijna. A może to po prostu taka zaduma. Tekst jest dla mnie nasiąknięty takim zmęczonym klimatem. Coś wisi w powietrzu i mam dylemat, czy to seks, czy może inna relacja, która nie podoba się podmiotowi z tego względu, że nie ma zapewnienia na przyszłość i stoi na niepewnym gruncie, póki co ten ktoś wraca, ale nie wiadomo czy kiedyś nie odejdzie bez słowa, ale z drugiej strony podmiot wie, że daje komuś ulgę. Jest tak niewinny i wrażliwy w swoim poświęceniu i oddaniu, że to aż słodkie. Jeśli już wyciska te chmury, to niech podleje krokusy, bo jakoś mi się wydają posmutniałe
Serdeczności