- Nazywam się Mini Mini i noszę mini.

- A ja miniówki nie noszę, bo mini po prostu nie znoszę.

- Piękne rymy proszę państwa, macie jeszcze coś w zanadrzu?

- Może tak, może nie. A kto pyta, jeśli można spytać?

- To ja, meser Pyt Pytalski.

- Meser? To tak trochę z francuskiego

- Właśnie i nawet mówi z jakimś takim francuskim akcentem.

- Myślisz, iż to Francuz?

- Raczej franca jedna.

- Potraktujmy go francuzem!

- Nie można, bo jeszcze jakiś Franc się wtrąci.

- Franc? To mi z niemieckiego trąci.

- Aj, wydaje ci się, przecież to typowo słowiańskie imię.

- Aha, jak Andżelika.

- Prasłowianki tak się zwały, lecz uległy zapomnieniu.

- Och, doprawdy? Skąd to wiesz?

- Tak mi mówi intuicja.

- Taki szósty zmysł?

- Uhm. I dziewiąte życie.

- Masz dziewięć żyć? Zupełnie jak kot.

- Jam nie kot, tylko myszka mała.

- Bawisz się ze mną w kotka i myszkę?

- No wiesz co, chyba się obrażę.

- Ależ nie ma o co.

- Ależ jest.

- Ależ nie ma.

- Ok. No, więc ależ sobie leż.

- Albo gdzieś poleź.

- Poleźli, to na drzewo.

- Dlaczego na drzewo?

- To na zasadzie: z drzewa zlazłeś, na drzewo też wleziesz.

- Tak, jak masło maślane. To takie zrozumiałe.

- Jasne i klarowne.

- Oczywiście, jak pomroczność jasna.

- Jasne.

- Jak słońce po północy albo księżyc w bezksiężycową noc.

- Ten dialog mnie nudzi.

- A, bo nabrał klarownego sensu, czyli jest bezsensu.

- Dokładnie. Więc drogi orangutanie, może czas już zejść z drzewa?

- Jeszcze nie, jeszcze nie pora. Na uczłowieczanie się przyjdzie czas kiedy indziej.

- Lecz zakończyć to można.

- Z naszej perspektywy wszystko można.