Myślę, że sens jest za bardzo ukryty - bo mogę się tylko domyślać, czy chodzi o gwałt, czy o prostytutkę (jeśli "plucie w twarz" rozumieć dosłownie), czy po prostu o kobietę wielokrotnie odrzucaną, może poniżaną (jeśli rozumieć niedosłownie). Wiadomo, że chodzi o awersję do mężczyzn, ale zdaje mi się, że gdzieś tu musi być ukryta geneza takiego stanu - tylko że nie mogę go znaleźć.
Szukałem po imieniu - może znaczące, myślę. I chyba bingo, jest to jakiś klucz: Elżbieta I, Królowa-Dziewica, nigdy niezamężna. Tylko co dalej - czy chodzi tylko o nawiązanie historyczne?
No i zastanawiam się, co ma do tego wszystkiego boczne skrzywienie kręgosłupa (czy może skolioza to tylko ironiczne zestawienie dumnej Scarlet z prozaizmem). Czy ostatnia z Tudorów, oprócz śladów po ospie, miała też skoliozę?

Ogólnie - ja nie wiem. Podoba mi się styl naturalnego opowiadania, no i ironia (takie to 'ala Herbert), ale albo nie odczytałem całościowego przesłania, albo żadnego górnolotnego nie ma (?).

Pozdrawiam

Zwyczajnie potrzepało mną kiedy przeczytałem Twój wiersz.

Bardzo rzadko udzielam się, w sensie komentatorskim, na dziale z poezją, co nie znaczy, że nie czytam, ale tu klejnocik błysnął.

Wyrzut taki, prosto między oczy.
Cały ból istnienia w kilku słowach; jak ja to lubię.

Nic za dużo, nic za mało; po prostu; pięścią między oczy i chyba zasadnie.

Znakomite.

Pozdrawiam.

Mirek