próżno było szukać w tobie ojca.
z okopów oczu wyzierała jedynie wojna. 
my dla ciebie: ruscy, polaczki, żydzi.
szumowiny. 
 
jako domowy nazista butem gasiłeś iskry w oczach. 
 
co wieczór mordowałem cię tylko po to, 
by rano okazać się tchórzem,
desperatem niezdolnym do działania.
 
jedyne, czego nie mogłeś dosięgnąć, 
to moja godność. wola życia rosnąca z każdą szykaną. 
nieposłuszeństwo było tarczą chroniącą przed smrodem obozu,
gdzie kominem, wyskrobywana z trzewi jeszcze w zarodku, 
ulatywała dziecięca radość.
___________________________________________________________
 
czyste niebo wydaje się takie odległe, 
kiedy brniemy po uszy w gównie. 
mimo wszystko kurczowo trzymam się życia, 
z nadzieją, że kiedyś zmrużę oczy do słońca.