Panno Kostucho - nie, nie teraz,
Daj mi popłynąć w milonguero,
A ty przyglądaj się uważnie,
Tango to nie jest zwykły taniec.

Uno, i dos, i tres, i cuatro,
Chodź, mój tanguero, pora zacząć.
Słyszysz, już śpiewa bandoneon,
Noga się składa do boleo.

Nic to, że stopa ciut niemrawa,
Cóż, lata biegną, zwykła sprawa.
Ruszamy. Patrz mi prosto w oczy.
Dziś mam makijaż w stylu smoky.

On doda głębi mym spojrzeniom,
Gdy się uniosę ponad ziemią.
Ukryje zmarszczki, starcze plamy…
Pozwól, spróbować chcę colgady.

Zawsze lubiłam tę figurę,
(twoje objęcia takie czułe).
Och, drżysz. I dłonie ci się pocą.
Chwilkę, kochanie, teraz ocho.

Nie myśl o niczym, damy radę
I dokończymy drugą tandę.
Jeszcze raz cuatro i lustrada.
Pasek się rozpiął, bucik spada.

Tam w rogu czeka nasz stoliczek.
Siądźmy, by toast wznieść za życie,
Bo chociaż ono nic niewarte,
Trudno się rozstać z nim tak nagle.

Panno Kostucho - nie, nie teraz.
Spójrz na mojego caballero.
Co, nie da się odwrócić zdarzeń?
Trudno, więc bierz mnie, lecz z nim w parze.

A ty z Kościejem ruszaj w tan,
Niech zabrzmi wasz danse macabre.