Bardzo klimatyczny tekst. Jest tutaj natomiast według mnie kilka dziwactw, które raczej nie pomagają w odebraniu tego klimatu. Rozumiem zabieg z niepoprawną formą "motylów" jako dodanie pewnego niesamowitego charakteru burzy motyli. Dzięki uosobowieniu owadów nie jest to zwykła nawałnica, ale nawałnica złożona z osób, może nawet ludzi, może to nawet jest bitwa. Skoro tak, to może warto pójść o krok dalej i napisać "Motylów" - wtedy zachowa się dużo z obrazu burzy motyli, ale też i pojawi się obraz jakiegoś dzikiego plemienia, jakoś związanego z motylami.

Podobnej natury jest uwaga do ostatniego wersu. Tam może lepiej byłoby dać coś innego. Obecnie odczytuję to jako staroświecką formę skróconą od wyrażenia "cały jestem sobą", co mi się wydaje jakoś kulawe.

Clock,

wszystko prócz zapisu ostatnich kwestii. Razi mnie udziwnienie:



Bardziej uzasadniona wydaje mi się wersja:

Gdy dotykając kory zapytasz
o kierunek wzrokiem:
- na północy ramiona porastają mchem.
o mnie:
- całym sobą.

Poza tym nie bardzo rozumiem "o kierunek wzrokiem". Mogę się domyślać, że "wzrokiem o kierunek".

Wiersz jest ciekawy, niesie piękną treść. Sądzę, że warto dopieścić. Pozdrawiam,

z.