kilka drobiazgów (choćby: wygodne buty, kompas, plastry, gaza)
i można rozpocząć marszrutę. pamiętasz? – było takie lato,
że upał wypalał dziury w głowie, a myśli topiły się jak gałki
lodów w andrucie, spływając cienką strużką po palcach,
i zlizywaliśmy je sobie nawzajem,

chwytając się wszystkiego, co wyrastało z ciasnych pragnień,
niczym endemiczne chabry spomiędzy szczelin litej skały,
i choć tyle się zdarzyło, to do przodu wciąż wyrywa głupie serce;*
zatrzymuję pyłek każdego dotyku, jak pszczoła miodna.

jeszcze kilka drobiazgów, choćby ciążyły (szlak przemierzasz meta-
licznie) i – w drogę. pamiętam, było takie lato – uśmiechasz się,
i już wiem, że słońce wschodzi co dnia.

______________
* Andrzej Sikorowski