tak najzwyczajniej stąd odpłynąć
poddać się falom – nie czuć nic
zabrakło siły na tę miłość
zamiast do przodu idę w tył
 
choć ciało żyje – dusza kona
w mym sercu strach rozgościł się
spokój zamienia się w cierpienie
w rozpaczy mija noc i dzień
 
bez echa niesie się w przestworzach
pełen goryczy bólu krzyk
skropiona łzami smutna nuta
układa się w tragiczną pieśń
 
ach – gdybym mogła dziś na nowo
urodzić się i zacząć żyć
czy znów wybrałabym tę drogę
czy otworzyła inne drzwi...