Akt 1 

Scena 1 

On i Ona siedzą naprzeciw siebie. On i Ona ubrani są w białe stroje. Między nimi rozsypany piasek. Udają, że się nie widzą. 

On (po namyśle): Cześć! 

Ona: Hej! 

On (usypując szczyptę piasku między nimi): Często cię tu widuję. Zazwyczaj zamawiasz wódkę z colą. Może się napijemy? 

Ona (uśmiecha się i nasypuje szczyptę piasku jak On): Chętnie. 

On ( jakby do barmana, dosypując szczyptę): 2 razy wódka z colą. 

Ona: Jest środa. Co tu robisz w środku tygodnia? 

On (sypie garstkę): Wziąłem kilka dni wolnego. Widzę, że było warto, chociażby żeby zobaczyć takie piękne oczy. 

Ona (robiąc to samo): Te oczy zobaczyły kogoś równie atrakcyjnego. 

On: Jeszcze raz to samo! 

Dosypują po garstce. 

Scena 2 

Ona: Może następnym razem spotkamy się u mnie? 

On: Spotkałbym się z tobą nawet na imieninach u ciotki. Tylko po to by cię zobaczyć. 

Zgarniają piasek dłonią na środek, usypując większą górkę. 

Ona: Zadzwonisz wieczorem? 

On (wsypuje oburącz piasek na szczyt górki): Mam jeszcze kilka spraw na głowie, ale obiecuję, że zadzwonię.  

Ona: Będę czekać... 

Akt 2 

Scena 1 

On (zagarniając piasek całą ręką): To był dzień, na który czekałem. 

Ona (robiąc to samo): Ja również... 

Sypią szybko piasek, usypując górkę. Starają się coraz szybciej. Unosi się kurz. Mają brudne ręce i twarze. Nie patrzą na siebie. Są skupieni na wykonywanej czynności.

Scena 2 

Podają sobie ręce nad górką. Ciężko oddychają. Pył opada. Piasek obsypuje się ze zboczy górki. Unoszą wzrok na siebie. 

Ona: Tak. 

On: Tak. 

Scena 3 

Ona wstaje i zaczyna podrzucać piasek, który tworzył tumany kurzu. On siedzi nadal i odpoczywa. 

Ona: No, dalej! 

On: Co się stało? 

Ona: Wszystko się zmieniło! Nic nie jest takie samo! 

On (spokojnie): I nie będzie. 

Ona (krzyczy): Wszystko się wali! 

On: Statkuje się. 

On patrzy na górkę i wygładza jej zbocza. Porządkuje piasek u jej stóp. Ona szaleje i ciska garściami piasku w budowlę, ta zaczyna się rozpadać. 

On: Niszczysz to! 

Ona: Naprawiam! Pomóż mi! 

Ona pada na kolana i podrzuca piasek w górę. On wstaje. 

On: To na nic. 

Ona: Pomóż mi! 

On kopie w górkę, niszcząc ją doszczętnie. Wychodzi. 

Akt 3 

Scena 1 

Ona upada na ziemię i wciera piasek w ręce i twarz. Wstaje i stawia klosz na rozsypanym piasku. Płacze. 

Ona (szeptem przechodzącym w krzyk): Był miłością mojego życia. Był miłością mojego życia. Był miłością mojego życia! 

Scena 2 

Wchodzi LepszyOn. Spogląda na nią, na klosz. 

LepszyOn: Hej! 

Ona: Idź! 

LepszyOn: Przyniosę wodę. 

Ona: Idź w cholerę! 

LepszyOn przynosi misę z wodą. Stawia przed Nią. Ona zakrywa twarz dłońmi.

Ona: Nie chcę!

LepszyOn: Zapomnij...

Ona: Nie mogę!

LepszyOn: Z jakiego powodu?

Ona: Kochałam.

LepszyOn: Istotnie.

Ona klęka i obmywa dłonie. LepszyOn staje za nią i łapie jej dłonie. Pomaga jej umyć twarz. 

LepszyOn: Lepiej? 

Ona: Chyba tego potrzebowałam.

LepszyOn: Widocznie. 

Ona (wskazując na klosz): To już nie będzie potrzebne.

Ona zdejmuje klosz i odstawia go ostrożnie. Trzęsą jej się ręce. Uśmiecha się  do niego. LepszyOn siada naprzeciw niej. Wygładza piasek i sypie pierwszą szczyptę na środek.  

Lepszy On: Zapomnij o nim. Jestem tu. 

Ona: On też tu kiedyś był. 

Ona nabiera w obie dłonie piasku. Przed wysypaniem ich na środek powstrzymuje ją LepszyOn. 

LepszyOn: Po szczypcie, jak ja.  

Ona wysypuje piasek. Upuszcza szczyptę na środek ze łzami w oczach. 

Ona: Moje oczy zobaczyły kogoś miłosiernego.