Zaczęłam czytać i byłam zachwycona... Mam wrażenie, że chciałaś polecieć bardzo wysoko, a jedynie udalo Ci się lekko wzbić. Zakończeniem upadłaś na ziemię. Zbyt banalne. Wiersz dobry, ale uciekaj od tego cholernego banału, bo to jedyna rzecz, która może wykończyć twórczość poety.

Pierwszą część jakby gdzieś widziałem, może nie dokładnie taką samą treść, ale podobną. Co się zaś tyczy części drugiej, to zaintrygował mnie fragment o zagubieniu w uporządkowanym świecie. Bardzo mi się podoba i myślę, że on nie tyczy się tylko tego poruszanego w tym wierszy tematu miłości, ale ma znaczenie uniwersalne.
Faktycznie, pierwsza część jest lepsza od drugiej, ale zniesmaczyło mnie wrażenie, że już to kiedyś widziałem. Druga część, jak napisały moje poprzedniczki, trąci banałem.
Oceniam na dobre.

Sanepit na pewno i w to nie wątpię. Moje wiersze często można spotkać w internetowych pamiętnikach

Jakoś nie spodobał mi się ten wiersz. jakiś taki strasznie banalny i nie zaciekawił mnie.

Moje wiersze z tamtego okresu wszystkie są banalne. Chciałam wtedy pisać o banałach w banalny sposób, szokować kontem spojrzenia. Teraz sama widzę, że zbyt dużo banału w tym banale, by można było na to spojrzeć i się zainteresować.