Bardzo podoba mi się przestrzeń w Twoim wierszu. Poezja czucia, miniatura
pełna estetycznego napięcia. Liryka wsiąkająca pod skórę.

Tylko z ''gdzie'' w drugim wersie można by zrezygnować, bez szkody dla wiersza (ale tak niezobowiązująco).

- zabieram!


Pozdrawiam.

Witaj Faith.

Jak dobrze zajrzeć na portal i czytać takie wiersze jak Twój. Zresztą pp to kuźnia talentów - można się tu obłowić charyzmą innych - zaczerpnąć czegoś naprawdę dobrego. Pozdrawiam.

Liathio, zabieraj, co tylko chcesz, jest mi z tego powodu niezmiernie miło. Gdy wsiąka to znaczy, że wiersz spełnił swoje zadanie, co zawsze bardzo mnie cieszy i nadaje sens temu przelewaniu emocji w słowa.

Wodniczko, klimat smutny, bo jak to w życiu bywa, emocje też nie są zawsze takie jakbyśmy chcieli. A ja w pisaniu kieruje się właśnie nimi, to one są motorem napędowym, który sprawia, że tworzę. Kiedyś pisałam tylko wtedy, gdy towarzyszyły mi te gorzkie uczucia. Dziś nauczyłam się, że szczęście również potrafi inspirować. Bardzo się cieszę, że udało Ci się coś zabrać dla siebie.

Introwerko, jesteś niezwykle spostrzegawcza. Takie komentarze wiele we mnie wnoszą i pogłębiają wiedzę o tym, co sama robię. Bo wiesz... ja jakoś tak intuicyjnie pisałam ten wiersz i nawet nie zauważyłam tego, co Ty zaznaczyłaś w swojej opini. A przecież rzeczywiście tak jest. Nie piszę o emocjach, choć myślę, że nie brak ich w tym tekście. I zawsze mogę od Ciebie wiele zaczerpnąć. Nabrałam ochoty na lektury, o których wspomniałaś. Ostatnio zaniedbałam się w czytaniu. A książki wzywają zniecierpliwione

Lilu, rzeczywiście, jest tu nieco z horroru, w końcu to opis powolnej śmierci i rozkładu. Można to interpretować dosłownie, a wtedy mrozi krew w żyłach

Wiolinie, ogromnie cieszę się czytając takie słowa. Rzeczywiście, to miejsce jest niesamowite. Również dlatego, że można się tu wiele nauczyć, sama widzę postępy jakie robię dzięki Wam

Ananke, jak dobrze znów gościć Cię u siebie. Nie wszyscy potrafią wyczuwać podskórnie i od nas samych i naszej wrażliwości zależy, czy coś takiego odczujemy. Ty niewątpliwie tę umiejętność masz

Ophelio, przede wszystkim dziękuję za te spostrzeżenia, sama pewnie dobrze wiesz, że przy tworzeniu czytając wiersz po raz enty czasami niektóre szczegóły nam umykają. Ale właśnie od tego mamy tu siebie nawzajem Cieszę się, że wciąż udaje mi się zachować ten klimat, który gdzieś chyba po prostu mam w sobie. Pewne motywy, takie jak ptaki na przykład, były i będą się powtarzać, bo uwielbiam umieszczać je w wierszach. Jeszcze nie spotkałam się z zarzutem z tego powodu, więc chyba na razie udaje się to robić z dobrym i różnorodnym skutkiem Jeszcze raz bardzo dziękuję Ci za uwagi, wezmę je oczywiście pod uwagę, przemyślę wiersz jeszcze raz i postaram się pozbyć tych powtórzeń.

Clock, jak zauważyła Introwerka emocje nie są tu dosłownie oddane. Są pod przykrywką obrazu, który chciałam przedstawić. Choć chodziło mi tu właśnie o ich zanik. Śmierć, choć może właśnie nie dosłowną a duchową. Brak nadziei i chłód, który może powstać w sercu. Nie uważam, że nadmiar tych symboli, które wyszczególniłeś to coś złego. Wpływają na klimat i to one w głównej mierze miały go tworzyć. Poza tym starałam się by łączyły się ze sobą. Oczywiście szanuję Twoje zdanie i bardzo dziękuję Ci, że szczerze je przedstawiasz, bo to zawsze skłania mnie do pewnej refleksji na temat wiersza. Tak jest i w tym przypadku

Kochani, bardzo Wam dziękuję za wszystkie uwagi i propozycje poprawek! Obiecuję przemyśleć je i zastanowić się nad tekstem, by stał się bardziej płynny. Cenię sobie każdą radę i dobre słowo, które kierujecie w stronę wiersza. Ogromnie miło mi, że niezmiennie mnie odwiedzacie i pochylacie się nad słowem, które przedstawiam. Naprawdę jest to dla mnie ważne

Ściskam wszystkich na dobranoc

Kamyczku, bardzo się cieszę, że przypadła Ci do gustu całość. A wyróżniony fragment widocznie jest jego najmocniejszą stroną.
Dziękuję Ci za odwiedziny i podzielenie się zdaniem na temat tesktu

Pozdrawiam ciepło w mroźny poranek

Hallamie, nic dodać nic ująć, jeśli się podoba

Bardzo Ci dziękuję, że zostawiasz ślad.

Pozdrawiam

Ajw, ja też się nad tym zastanawiam Dam jednak słowom czas na pooddychanie, nie spieszę się ostatnio, poczekam aż dojrzeją, a wtedy na pewno coś zmienię.
Dziękuję, że zajrzałaś z uwagami

Pozdrawiam

Michale, a Ty jak zwykle przynosisz w podarku pełen wnikliwej analizy komentarz. Cieszę się, że zaglądasz i dzielisz się emocjami. Zawsze jaśnieje we mnie pewna iskierka, gdy dowiaduję się, że napisane przeze mnie słowa budzą w Odbiorcy uczucia, a jeśli do tego pojawiają się jeszcze dreszcze jestem szczęśliwa i wiem, że chwile poświęcone na pisanie nie poszły na marne. Dziękuję Ci, że mi to uświadamiasz

Pozdrawiam

, Wybacz, ale wyrzuciłbym "jej", już wiadomo wcześniej o co chodzi. To jest moje zdanie, ale widzę że nie tylko.

, czuję wiatr jak bieli usta od mrozu(może tak zapisać?)

Sporo tej krwi.... brrr Pozdrawiam