Nieźle, Benek, jak na tak małą formę ma to ręce i nogi.
Oddałaś na tak małej płaszczyźnie słownej marazm i pustkę, dobrze to oddałeś, i podoba mi się, bo to można poczuć, nawet w tych kilku, małych zdaniach.
A wytworzyć nastrój tam, gdzie go pozornie nie ma, to sztuka.
Jawi się obraz, skromny, ale wyrazisty.
Tekst niewysilony, ale w dobrym tego słowa znaczeniu.

Tu uwagi:


przecinek po "a mimo to" zbędny.

"dodatkowo" brzmi trywialnie i bardzo formalnie, burzy nastrój zdania.

Ciekawie napisany tekst; podoba mi się szczególnie od połowy - m.in. obrazy domu i owada go odwiedzającego. Powolne tempo, rozpad, martwota - takie emocje wiążę z twoją miniaturą. Zarysowane sugestywnie i w dobrym stylu.

pojedyncze krople wydają mi się wyjątkowo minimalnymi porcjami, raczej zbędny dodatek, zwłaszcza, że przez niego zdanie średnio brzmi. Poza tym pojedyncze i przestawiłbym te krople po odżywia.
świetne zdanie, tylko, czy nie istnym?
pozdrawiam Przmk

Czytam nie pierwszy i nie ostatni raz Twoje teksty BeNku i muszę stwierdzić, że jak dla mnie... z budowaniem fabuły radzisz sobie nad wyraz dobrze..., dlatego, że jak wiesz, Twój pierwszy, napisany prozą tekst, do gustu mi przypadł... A że były błędy... to u każdego tak jest...
Zacytuję tutaj moją polonistkę: "Każdy wiersz ma swoją swoistą, niepowtarzalną fabułę, i tylko od nas zależy jak ją zintepretujemy".
A że wiersze piszesz, już prawie, jak naprawdę światowej klasy poeta (ja osobiście poezji nie lubię, choć w Twojej jest to coś) i wiersz, przynajmniej według mojej polonistki, takową fabułę posiada, stąd wniosek, że fabułę i świat przedstawiony zbudować umiesz. Wystarczy więcej takich opisów, jak powyżej, kilka dialogów (ja często nagrywam lub spisuję rozmowy z ludźmi lub rozmowy ludzi z innymi ludźmi, uwierz to pomaga) i opowiadanko, choć krótkie, masz już gotowe... Uwierz mi, ja też nie lubię pisać opowiadań, gdzie, według mnie nad fikcją literacką świata trzeba się bardziej wysilić i pomyśleć, by w odpowiednim momencie ją skrócić... i urwać...
Więc nie marudź mi tu i do roboty nad porządnym prozatorskim tekstem... Początek, środek lub koniec już masz... A co z tym zrobisz, to już pozostawiam Tobie... Liczę, że jak następnym razem tu zajrzę... to zobaczę komunikat, że mój ulubiony autor opublikował tekst i, wchodząc na to, zobaczę prozą napisany tekst Twojego autorstwa.

I tak pod dźwiękami "Everything I do" B. Adamsa... Zakończyłem pisanie kolejnego bezsensownego komentarza...

POZDRAWIAM z uśmiechem na twarzy i niecierpliwością w sercu
Krystiansuper25

Pamiętaj BeNku to nie musi być długie... nie stawiaj sobie poprzeczki nie wiadomo jak wysoko, bo możesz nie dać rady jej przeskoczyć... skup się na razie na opowiadaniu, jakimś tysiąc słownym albo krótszym, tak jak to zrobiłeś w przypadku tekstu, który pierwszy raz skomentowałem (a którego o dziwo już tu nie ma, ciekawe czemu ). To opowiadanie, jeśli oczywiście mogę je tak nazwać, bo nie wiem, jaki był zamysł autora, było dobre... fajnie się czytało, wręcz żałuję, że potem nie miałem czasu zajrzeć do niego ponownie...
Zacznij od tego typu form... napisz z 10 takich opowiadań, poczekaj aż ludkowie z tego portalu
(jakże fajnego) pokomentują, a następnie zabierz się za pisanie czegoś większego, może kilku, nie kilkunastu, kilkurozdziałowej powieści, która będzie zwieńczeniem wszystkich twoich opowiadań.

Jak to mówi, moja pani od biologi: CZYMAM kciuki
I do roboty...

I tak, otoczony ksiązkami z WOSu, przygotowując się do olimpiady, nie mając nawet czasu podrapać się w tyłek... zakończyłem pisanie kolejnego bezsensownego komentarza...

POZDRÓWKA!

PS. koniecznie wrzuć tu ponownie ten pierwszy tekst, który tu komentowałem; jak tego nie zrobisz... to rzucę się z mostu

BeNek. Witam. Pierwszy raz goszczę u Ciebie i przyznam, ze nastrój Twojej miniatury bardzo mi przypadł do gustu. Taki tajemniczy, choć żal żyjących które tkwią samotnie czekając na zmiłowanie. "Światło pojedyńczymi wiązkami..." albo "woda pojedynczymi kroplami... " . To, jak wreszcie chodzi mi o ortografię. Mówi się i pisze "pojedynczymi", bo schodzi od "jeden" a nie "jedeń".
Może być najwyżej jeden jeleń...
Opis taki trochę straszny, jak starego opuszczonego domu pełnego duchów. Nawet owady źle się w nim czują i uciekają.
"Na wpół spróchniałe biurko stało się jedyną podporą agonalnej zieleni. Widać w nim nadal dawne piękno dębowego drewna i kunszt artysty." Smutne, agonia roślin, dlaczego nikt o nie dba tak, jak i o sprzęty, choć są piękne.
Zostawiono to wszystko, cały ten zakątek, w samotności. "Światło (...) brutalnie utrzymując przy życiu wychudzone rośliny. Ich cierpienie rozrywa chloroplasty,..." Dlaczego tak cierpią? Choć mimi że im źle, to dalej chcą żyć."Bezludzki dom stał się dla nich koncetracyjnym obozem życia - istne inferno...".
porównania dobre i tekst dobry i naprawdę mógłby być początkiem czegoś dłuzszgo, co zaspokoiłoby potrzeby tej zagrzybionej siedziby.
Miniaturka przypomina mi nastrój mojej opowieści pt. "Dom". Zachęcam do jej lektury. Serdecznie pozdrawiam A23.